🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۴/۳۱ |
| تعداد شعر: | 1280 |
| تعداد مطالب: | 234 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۱۳ |
مزين كن سر و رويت كه بشتابى سر كويش
مبادا وقت تنگ آيد نبينى حلقه ى مويش
طلوع شمس عارف در شبانگاهان ميسر شد
تو برخيز از جمود خواب و شيدا شو به گيسويش
نگهدار چشم و دل از خواب و خورهاى فراموشى
محيا كن دو چشم دل رسان دل را به دلجويش
بدست آور تو ريسمانى كه آويزان بود اكنون
بگير از چاه بيرون شو بسوى قبله و رويش
درون چاه تنهائى مچرخ و دل محيا كن
برون شو از لباس ظاهر و بگريز در سويش
من و نفس و من و خواب و من و غفلت
كجا بسپارم اندوه نديدنها و آن نورش
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
آبان 30, 1400
🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم