رسم خود پرستی

« رسم خود پرستي »

اين رسم خود پرستي ، اسباب گمرهي شد
ديوانگي و مستـي ، در كار ما قوي شد
خود خواهي است و مستي، بيرون زِ حق پرستي
هركس بر اين صفاتس، از حرف حق بري شد
تنظيم حق پرستـي ، بـر پايگاه عدلـس
بيرون زِ حد عدل است ، تنظيم كافري شد
عدل است و علم و دانش، اين نقشها نشان كن
اين نقطه ها نشان كن، كز عدل داوري شد
پيغمبران عالم ، با اين نشـان به علم اند
هركس كه اين نشان داشت، علمش پيمبري شد
نسل بشر دوتا نيست، يك آدم است و يك نسل
احمد(ص) زِ نسل آدم (ع)، دانا پيمبري شد
بيرون زِ عدل و انصاف، كار هواي نفس است
اين نفس سركش اول، در راه خود سري شد
نفس1و هواي آن چيست، فرياد از اين شرارت
هـر كس اسير آن شد ، پامال كيفري شد
ديوانگي همين است، آدم به راه جهل است
عقلـس براي آدم ، دانـا به رهبري شد
ديوانگان نـدانند ، مغروري است و مستـي
اين فعل خود پرستي، از فعل حق ، بري2 شد
آدم نـمي تواند حيوان صفت بـماند
اوصاف3 آدم اول ، در فهـم هر سري شد
اوصاف رسم آدم ، گـر رسم حق نـباشد
درهرطريق و رسمي است، رسمش ستمگري شد
آدم نـبايد اول در خود سري بـماند
آدم بـبايد آخـر در راه سـروري شد
كاري كه من نـمودم ، در راه حق ستـودم
هر كس چنين نـمودس، بيرون زِ ابتري4 شد
ما در حريم قدسيم ، آماده ايم به خدمت
اينجا مقام امن است، اين مزد نوكري شد
گر فيض حق نمي بود، گوهر زِ نوع سنگس
فيض حقس در آن سنگ، رخشنده گوهري شد
ما را ولاي حق بود ، ورنه بشـر چه باشد
حق را كجا توان يافت، گر باد سرسري شد
اي نوجوان برادر ، پند پدر تو بـشنو
هـر كس شنيد پندش ، لعل و جواهـري شد
موسي (ع)كه چون پدر بود، پندش زِ پند حق بود
پندش هر آنكه نـشنيد ، مانند سامري شد
نوشيـروان عادل ، معروف كار عدلـس
از اين صفات نيكوس ، مشهور عادلـي شد
عُجب و غرور وكبرس ، صد پله هاي جهلس
در پله ي جهالـت ، اين پله آخري شد
يارب نصيحتـم كن ، تا در رهت بـپويم
شايد كه از نصيحت ، عمار ياسري5 شد
ختم رسل پيمبر(ص)، از حق نصيحت آموخت
تا در مقام اول ، مرسل پيمبري شد
رسم برادري است ، از بهترين صفات است
آن اين صفات نيكس ، بهتر برادري شد
اين نيك و بد كه گفتم، از كهتري6 شنفتم7
در نقش نيك و بدها ، مانند محوري شد
مقصودت اي حسن چيست، واضح بگو سخن را
گويـم كه آدميزاد ، محتاج رهبري شد

***
1- نفس اماره 2- دور- بيزار 3- ستايش ها 4- ناقص 5- صحابي مشهور پيامبر 6- كوچكتري 7- شنيدم
حسن مصطفایی دهنوی