رقص هستی

بخش نخستین از قسمت اول مثنوی عشق

سَر، به”بِسم الله الرَحمنِ الرَحیم “
می نـهَم بر ساحتِ ربِّ کریم
می نهَم سَر، تا سَر افرازی کنیـم
پَرده ای از عشق را بازی کنیـم

عاشقانه از حریمِ سرِّ یار
می سرایم عشق را بهرِ نگار
از دلِ زیبا پرستِ بی شکیب
بشنو اکنون نکته هایی بس غریب
تا به ضدم بر نخیزند اهلِ قال
شعر من باشد تصاویرِ خیال
هست سیمرغ خیالم ، تیز پَر
آشیانش بر فرازِ تیشتر[1]
تیشتر اِستاره ی زیبایِ دل
تیشتر انگیزه ی غوغایِ دل
دیده ام سیمرغ ذهنم رام نیست
وحشی پروازِ من آرام نیست
عقل را گو دفتر خود را بِهِل[2]
بشنو اکنون نغمه ی سیمرغِ دل
مرغ پرواز ست و ره پیمای عشق
آشنا با وسعتِ دنیای عشق
گر براین دنیا درآیی از خدا
گونه گون بینی نگارم آیه ها
در دل یک ذرِّه اش کیهان بود
راهِ شیری یک اتم از آن بوَد
گر تو خود بر این اتم خوش بنگری
پی به رازِ آسمانها می بری
در فضا باشد اَبَر چالِ سیاه
در درونش نی خطا و نی گناه[3]
بَطنِ آن را عالمان پوییده اند
ذرّه اش را کهکشانی دیده اند
من به چشم جان بسی کاویده ام
در فضا خود بذر انسان دیده ام
بذر انسان بذر هر موجود را
بذر هرچه بود وهر نابود را[4]
دوست چون حاضر بود در مغز و پوست
نیست موجودی نگوید ذکرِ دوست[5]
ذرّه ها زین رو همیشه ذاکرند
بیش یا کم هرچه باشد شاکرند
ذرّه ها را این شعور ومعرفت
من نمی بینم که باشد بی جهت
عشق چون در ذرّه ها دارد حضور
ذرّه ها هستند بی شک با شعور
روحِ ذره ، روح ما ، روحِ خداست
وحدت از این رو دِلا آئین ماست
از تفرق نیست هرگز دین شان
وحدتی زیبا بود آئین شان
تا بپا سازند غوغایی ز نور
در دل هم رفته با شوق و شعور
واعتصم گویان[6] به وحدت می رسند
بعد از آن وحدت به قدرت می رسند
همّتِ عالیِ ذرّاتِ جهان
خلق سازد بس اَبَر نو اختران
کهکشان در کهکشان غوغایِ شان
جان فدای همّتِ والایِ شان
حاصلِ ناچیزشان خورشید ماست
قسمتی زانان همین سیاره هاست
گِردِ خود سیاره ها در چرخشند
وان همه بر گِردِ خور در گردشند
جاذبه دانم که از ذاتِ خداست
وان پدیده، هر چه خواهی در فضاست
ذرّه ها شوقِ و شکوه داورند
نقش ها ی ایزدی برجان زدند
لحظه لحظه عشق بازی می کنند
در فضا خورشید سازی می کنند
ضرب با مجذور نوری می شوند
ناگهان آغازِ شوری می شوند
زانفجار شوقِ شان باید که دید
چرخ های بی شمار آید پدید
بی نهایت کهکشان از ذرِّه ها
جمله می رقصند در اوج سما
رقص های کهکشان را دیده ام
نغمه های سازشان بشنیده ام