رهرو

« رهرو »

غوطه ور مُلك جهانـي منم
رهـرو اين منزل فانـي1 منم
مردِ ره سادگي و صافي ام
چون بابا طاهر2 همداني منم
عارف صافي ، بابا طاهر بُدست
صافي ام و عارف ثاني3 منم
مرد نصيحت گر دانا كجاست
مرد نصيحت ، به زباني منم
صوت و صدايم به جهان مي رسد
صوت و صداي ِ جهاني منم
تير بلا ، هر چه به اطراف بود
بـر هدف تيـر جهاني منم
دشمن اگر سر زند از كوه و دشت
در ره صلحش ، به نهاني منم
غيرت مردان هنرمنـد كو
غيرت و وجدان نهاني منم
رهبري دهـر دنـي هيچ نيست
رهبـر عقباي عياني منم
رهبري از بهر جوانان كجاست
رهبـر هـر فرد جواني منم
بر اثـر چشم بد انديشه گان
چون اثـر تير و كماني منم
گُمـرهِ وامانده ميان كوير
فكر نمودي،بر تو عدو4 ايي منم
دزد تكامل به بشرها تويي
هست گمانت ، رهزن ثاني منم
غم نخورد هر كه جهاندار شد
غمخور اين ملك جهاني منم
تا كه نهانـس ،ره حكمت زِ ما
رهرو حكمت ، زِ نهاني منم
صد عجب از مردم بي درك وفكر
رهبرشان ، در ره جاني منم
راه دراز است و تو را گفتمت
رهبـر آن راه درازي منم
اي حسن از مردم بد ، دور شو
بهر بَدان ، چون خفقاني5 منم

٭٭٭
1- دنيا 2- شاعر رباعي سراي قرن پنجم 3- دومين – دوم 4- دشمن 5- طپيدن دل- سختگيري حكومت
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی