رویا

سلام و عرض ادب شاعر فرهیخته و گرانقدر آقا سیاوش عزیز

شعر را چند بار مطالعه کردم. شعر خوبی بود و برای من فردی عاشق را به تصویر می کشید که وقتی در آینه نگاه می کند تصویر معشوق را می بیند و حتی بوسه هم می چیند اما در واقع معشوق حضور ندارد وقتی عاشق متوجه عدم حضور معشوق و خیالی بودن آن تصویر و بوسه می شود آه از نهادش بلند می شود. در بیت آخر هم شاعر از یک طرف سفارش می کند به آینه بینی که به تعبیری حقیقت بینی و واقع بینی سفارش شده است و از طرف دیگر می گوید سر را در برف فرو کن که آرایه پارادوکس دیده می شود و گستره ی معنایی بیت را می افزاید. از منظر وزن هم شعر در وزن «مفعول فاعلات فعولن»، بحر مضارع مسدس اخرب مکفوف محذوف سروده شده است که وزن بسیار خوب و زیبایی است و شعر را خوش آهنگ کرده است. از حیث قالب و قافیه هم می توان گفت شعر در قالب چهارپاره متشکل از سه بند و شش بیت که قافیه در مصرع های زوج هر بند و گاهی در مصرع نخست آن و کمی حتی فراتر بعنوان مثال مصرع اول بند نخست با مصرع های اول و دوم و چهارم بند دوم هم قافیه است که به نوعی می توان گفت شاعر سعی در تضمین هر چه بیشتر آهنگ شعر داشته است. آرزوی سلامتی برای شاعر عزیز و مخاطبان و خوانندگان شعر را آرزو دارم. تابنده باشید به مهر