سقوط ظلم نزدیک است و بوی کعبه می آید

زنا آورده  قومی از  یهودی های نصرانی

جهنم شد حجاز آخر از این اقوام شیطانی

به درد آورده قلبِ هر مسلمان را به آسانی

چه رقصی میکند شمشیرشان در اوج حیرانی

میان مجلسِ بزم و میان شور حیوانی

تحجر را کنم معنی؟ به عصر سنگ در ماندن

حقیقت دیده و  بر آن غبار  جهل  پاشاندن

خدا را نفی و  بُت  ها را همیشه زیر لب خواندن

تحجر چیست؟! رقص مستی و شمشیر چرخاندن

بروی خون مظلومان و روی فرش ویرانی

تحجر خواب  بی پایان  مرگی روی توشک ها

 تعفن در تعفن، لابلای  هر چه پوشک ها

حرامی خوردگانی مست و لایعقل ز جوشک ها

تحجر رقص شمشیر است با آهنگ موشک ها

تحجر کشتن دین است و ارزش های انسانی

تحجر بر تجدد می زند شمشیر و باشد تا

رسد مردی  زند از ریشه  این قوم تحجر را

 عجب بیتی !! که بس نغز  است و  زیبا است و پر معنا

به سمت خانه و بازار و درمانگاه و مسجد ها

تحجر بمب تکفیر است بر سقف مسلمانی

تحجر  خود فریبی ، خودپرستی های بیدادی

تحجر ضد رشد و  اشتیاق و شورِ آبادی

 نه آزادی ، نه آبادی،  شرافت رفته بر بادی

بلاد ظلم را آراستن با لفظ آزادی

تحجر نام آزادیست بر فرهنگ زندانی

مسلمانان مسلمانان  همه بیدار می باید

یکی  در راه و می آید  که قفل بسته بگشاید

نه شاعر، جانِ  شاعر ، جانِ جان  این نکته فرماید

سقوط ظلم نزدیک است و بوی کعبه می آید

برقصانید و خوش باشید در ایام پایانی

 مخمس  با تضمین از غزل آقای  حامد علی بیگی

طارق خراسانی

1/ مرداد /1396

پی نوشت :

توشک – بستری که بر روی آن می خوابند

جوشک – کوزۀ کوچک لوله‌دار