🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۶/۰۳/۱۵ |
| تعداد شعر: | 18 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۳۹۶/۰۷/۲۴ |
نه از مردن گریزانم
نه از این تنهایی
به جز اشک خواهم شد
در سکوتی
که گاهواره عذابی است مرا
میخوابم
تا غایت
نسیم خورشید
بر خاطر مرده کودکی
در عذاب،
غفلت از کدام سو می تابد بر زمین
و سرشت در چه عبارتی
سرکشیده است به افول
طاقت تا کی باید
نشست
در لای این واژه های بی اثر
و مرثیه خواند
و به مرثیه مرد.
من از این آفتاب
که می بیند
که بسوزد
جز دانه های اشک
تحفه ای بیش
در نفسم
اندازه نیست
من از این روزها
که به نفس شیطان
شماره می شوند بیزارم
من در کجای این تاریک گاه
خودم را
معلق
به سختی این تلخ
آویزان کنم
من چگونه این خرناسه ها
را
به عدالت توزین کنم.
بدن نحیف تو
ابهام آفرینش است
که فرشتگان آنرا
به اشک
به بیهوده گی این زمین
تفویض می کنند
و بدنبال رانده شده گان بهشت
عاقبتی بهتر را آرزو.
چشمهای تو
صدای همیشگی
گریه من است
وچشمهای من
به آسمان
برای شنیدن
پاسخی شاید
فرزین.م
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
