🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۰/۱۲/۲۴ |
| تعداد شعر: | 2 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۱/۰۴/۲۴ |
سیزده کلاغِ سیاه
در جهانِ من هرشب
قارقار می‌کردند
روزها بدل به شب و
آن کلاغ‌ها در شب
استتار می‌کردند
ا■
از سکوتِ شب‌هایم
با سکوت لب‌هایم
هی فرار می‌کردم…
بعدها که فهمیدم
آن سکوت‌ها از من
هی فرار می‌کردند
ا■
از پدر به جز درد و
ضربه‌ی کمربندش
توی ذهن من چیزی
بیشتر نمانده ولی
دیگران همیشه به او
افتخار می‌کردند
ا■
مادرم زنی مومن
خانه‌دار خوبی بود
-گرچه خانه دار نبود-
او امید داشت دعا
یا نمازها او را
خانه دار می‌کردند
ا■
روی تخت‌خوابِ خودم
غرق می‌شدم در دود
تخت در اتاق ولی
پایـ/تخت “تهران” بود!
دودها تختِ مرا
یک مزار می‌کردند!
ا■
در میان تنهایی
خانه‌ام مزارم شد
-پس، اتاق، جهانم بود-
سیزده کلاغ سیاه
در جهان من دائم
قارقار می‌کردند
علیرضا کامرانی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
