شرقیِ در حصار

سلام

این سرود

در شمایل بلند ارجمند
مشحون احساس و ارزشمندی بود
و در بادی امر نام گذاری جالب بود و در دقت نظر گزینش شده وبا مسما
و
شعر از احساس وادبییت برخوردار بود
وبه ویژه از تعهد
که این آنیست که باید درشعر ملحوظ نظر شود و در جهت متعالی اگر که نور علی نورست
واما
این قامت تماشا غریق مضمون ومعنا ، بایدش آراسته شود برهمان نسقش می رفت در فرمت و قامت که ویرایش باید بشود
که این تکرار و حشو مخلست به شعر البته این با ایده آلش سنجیده می شود
و شعر در اشتراک ، دیگر از سخن دل و منظور ازحیطه ی سلایق شاعرش خارج گردیده
و در قواعد وقالب منحصرش سنجیده و با ایده آلش

ادامه دارد

بوی دار می دهد سکوت مرگبار تو
بوی بغضِ آشکار می دهد نگاه بردبار تو
بوی زخم رویِ زخم کهنه هم
بوی ساقه یِ تازه یِ بریده هم
بوی مانده ی عدالت و عقیده هم
بوی سیگارِ کهنه یِ کشیده هم
بوی عکس پاره ی ندیده هم
بوی قامت تکیده هم
برگهای سبزِ چیده هم
بوی نااای می دهد
جسم سنگسار تو
بوی جهل و تاتار می دهد
قصه ی موی تاب دار تو
آی شرقی مانده در حصار ؛
تو …!
پیله ات پاره کن
عکس تاریخی ات پاره کن
خوابِ در پیسی ات پاره کن
طرح پاییزی ات پاره کن
هر چه از زندگی _ مرده گی _ دیده ای پاره کن
رخت آزردگی پاره کن
ناله را پاره کن
گوش کن …!
گوش کن صدای زایش دوباره را پس از خزان و برف
صدای پای عاشق پیاده را پس از نگاه ژرف
و بوسه های داغ و پر هراس را
بدون حرف
گوش کن
نفس بکش
کمی برقص
و مستِ مست
ترانه ی نوشته ی مرا بخوان
قول می دهم که زندگی
بچرخد از
مدار بخت …!

در این سرایش چیزی که باید گفته شود اینست که شعریّت این سروده عیانست حتی با ویرایش از بین نمی رود که هیچ بیشتر هم می شود
و
باید در سرایش با توجه با ارتباطات معنایی ویرایش شود

و در ذیل اینگونه با حفظ معنی ومضامین ویرایش می شود

چون همانطور که در قبل گفته شد سه نقص آشکار را بر ساختمان شعر تحمیل می کند ” تکرار و حشو واطناب ”

که با ویرایش این هر سه از بین می روند

واما شعر ویرایش شده :

بوی دار می دهد سکوت مرگبار تو
بغضِ آشکار ، نگاه بردبار تو
بوی زخم رویِ زخم کهنه
ساقه یِ تازه یِ بریده هم
مانده ی عدالت و عقیده
بوی سیگارِ کهنه یِ کشیده هم
عکس پاره ی ندیده
بوی قامت تکیده هم
برگهای سبزِ چیده
بوی نااای
جسم سنگسار تو
بوی جهل و تاتار می دهد
قصه ی موی تاب دار تو
آی شرقی مانده در حصار ؛
تو …!
پیله پاره کن
عکس تاریخی ات
خوابِ در پیسی ات پاره کن
طرح پاییزی ات
هر چه از زندگی _ مرده گی _ دیده ای پاره کن
رخت آزردگی
ناله را پاره کن
گوش کن …!
گوش ،صدای زایش دوباره را
پس از خزان و برف
صدای پای عاشق پیاده را
پس از نگاه ژرف
و بوسه های داغ و پر هراس را
بدون حرف
گوش کن
نفس بکش
کمی برقص
و مستِ مست
ترانه ی نوشته ی مرا بخوان
قول که زندگی
بچرخددر
مدار بخت …!

وبدینترتیب همه ی واژه های محذوف حشوند وتکرار وحذف شده اند به قرینه لفظی ومعنوی واز اطناب کم شده

با ارادت

درود بر شما
پایان زیبایی داشت🌷

سلام و درود

زیباست
لذت بردم

هر چه از زندگی _ مُردگی _ دیده ای پاره کن
رخت آزردگی پاره کن

در پناه خدا 🌿👏👏👏👏🌿

درودها بانو جلیل پور

گفتنی ها را استاد رشنوی عزیز فرمودند

شعری متفاوت از شما خواندم که تابحال اینگونه از شما نخوانده بودم

با زبانی متفاوت و پر از تشبیهات ، ایجاز و ایهام.

شعر از هر دو منظر فرم و محتوا سالم و بی نقص بود

و بی تعارف از این زبان بکار گرفته شده لذت بردم

نویسان و پایدار باشید.

💐💐💐💐💐💐