شعرهای تک

سلام جناب رضاپور گرامی

تک مصراع ” مرگ قو قسمت عقابان نیست ” بسیار زیبا بود
اما من فکر نمی کنم تک مصراع کوتاهترین قالب شعری جهان باشد
کوتاهترین قالب تا جایی که من می دانم در جهان ثبت شده و امروز بالاترین کارآرایی خود را در تبلیغات دارد سه واژه است که ریشه در رم باستان دارد. این سه واژه به طور سیستماتیک با هم پیوند معنایی آوایی و کاربرد شناختی دارند و نمونه ای که استاد گرامی جناب معصومی در پیامشان ذکر کرده اند تقریبا و تا حدود ی ویژگی های سیستمی این نوع شعر را دارد.
با درود بیکران
🌹🌹🌹🌹🌹

سلام و درود
و سپاس از التفات تان،
اگر دقت فرموده باشید:
در شعر تک،
تنها یک لَخت به کار می رود که ممکن است گاهی بصورت مصراع(سنتی) یا مصراع واره(نو) باشد.
حال،
یک لَخت یعنی چه؟
یعنی کوتاه ترین عنصر زبانی ای که بتوان آن را شعر دانست،
اما این که قبلا در ادبیات جهان، قالبی که با آنچه بنده، “تک” نامیده ام،
برابری داشته و ثبت شده یا نه،
این را نمی دانم.
به هرحال،
نمی توان شعری کوتاه تر
از یک لَخت در نظر گرفت.
مثالی هم که ذکر فرمودید،
یک لَخت داشت
و حتی اگر مورد مشابهی را پیدا کنیم که به جای سه واژه،
تنها یک واژه (بلکه به فرض نزدیک به محال و البته نه کاملا محال، تنها یک واج)
داشته باشد و بشود نام شعر بر آن گذاشت،
باز دارای یک لخت است.
خلاصه: کوچک ترین جزئی از کلام که شعر باشد
در قالب تک قرار می گیرد
و در هیچ زبانی نمی توان استثنایی برایش قائل شد
و تعریفی که بنده ارائه
داده ام، حتی
از تعریفی که شما از کوتاه ترین شعر ثبت شده ی جهان ارائه داده اید، کوتاه تر است
و حتی خود را مقید به سه واژه هم نمی داند.

همچنین در شعر فارسی،
ضرب المثل هایی موزون در یک مصراع داشته ایم و شاید افرادی
هم تک مصرع هایی داشته اند
اما بطور رسمی هیچگاه
شعری تک لخت، مطرح نبوده
و کوچک ترین قالب شعری بلکه واحد شعری را یک بیت می دانسته اند و هنوز هم آنهایی که با شعر تک،
آشنا نیستند،
مفرد (دو مصراع)
را کوچک ترین قالب شعر فارسی
می دانند.

در شعر پریسکه معمولا سه یا چهار لَخت به کار می رود و به ندرت، گاهی دو و بسیار به ندرت، گاهی یک لخت، یک پریسکه را می سازد
اما تفاوت های شعر تک با پریسکه ی تک لختی هم مشخص است
از جمله این که در پریسکه تنها بسیار به ندرت، شعر یک لختی به کار می رود
نه این که مانند شعر تک،
تک لختی بودن در ذاتش باشد.
دیگر این که پریسکه همواره در وزن آزاد و بصورت غیر سنتی است
اما شعر تک هم می تواند بصورت عروضی سنتی و هم بصورت آزاد به کار برود.
تفاوت دیگر میان شعر تک و پریسکه ی یک لختی در این است
که پریسکه تنها نوع خاصی از پردازش را می پذیرد مثلا پردازش هایکوواره در پریسکه به کار نمی رود
اما شعر تک، محدودیتی در پذیرش
انواع پردازش ها ندارد
و بسیار تنوع پذیر و آزاد است.

ددرود بر شما
خیلی جالب بود
این قالب ابداع خودتونه؟

درود ها بر شما
جناب رضا پور نازنین
احسنت
◇◇◇◇
در جایی شعر کوتاه زیبایی خواندم
“گاهی، اهی، راهی”
در همن قالب است
🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿
در پناه خدا

سلام ها و درودهایتان
پس همین طور که در نقدها عرض کردم،
شعر تک فقط یک لَخت دارد
که ممکن است گاهی کوچک تر از یک مصراع باشد.
الزامی هم در 3 واژه ای بودن شعر تک نیست و حتی اگر امکانش باشد،
ممکن است شعر تکی با کم تر از سه واژه داشته باشیم.
همین که فرمودید:
گاهی
آهی
راهی
اولا این که لازم است ببینیم این
سه جمله در سه لخت به کار رفته (مثل شعر سه گانی) یا نه،
به گمانم این شعر کوتاه،
شعری سه گانی و در نتیجه دارای سه لخت باشد یعنی
1. گاهی
2. آهی
3. راهی
نه این که مثل شعر تک، تنها یک لخت داشته باشد به این صورت:
گاهی، آهی، راهی.
از این گذشته:
شعر تک، نمایانگر کوچک ترین قسمت زبانی است که بتوان نام شعر بر آن نهاد و حتی اگر بشود،
کوتاه تر از سه واژه را نیز در شعر تک به کار می بریم و مثلا همین
گاهی، آهی، راهی
را بصورت گاهی، راهی
یا مثلا بصورت دیگری مانند
گاهی، نگاهی
یا مثلا مورد مستقلی مثل
او: آفتاب
و مثل
آمد، امیدم
و موارد دیگر.
خلاصه:
شعر تک یعنی شعر دارای تنها یک لَخت و این یک لخت هم لزوما یک مصراع کامل نیست
پس امکان ندارد شعری در هیچ زبان جهان، کوتاه تر از شعر تک باشد.

آنچه باعث شد به شعر تک برسم،
محدودیت تعداد واژگان در عکس نویس کانال های تلگرامی بود.
سپس با خود اندیشم که چه ایرادی دارد که گاهی به جای شعر مفرد
(دو مصراعی) از شعر تک استفاده کنیم.
از شعز