🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
شما شینِ خود را از «شما» جدا کنید
ما می مانیم
و این کوچه ها
که
خانه های خود را نمی شناسند
ما می مانیم
و این اتاق ها که در لباسِ خود عریانند
و در این آزاد راهِ تن ها
تنی پیراهنِ فقر را به تن دارد
و آنسوی خیال
دویدن از برای همین لقمه ی نان
از دهانِ خیابان افتاد!
و فرصتی برای شاعر پیش آمد
تا در ازدحامِ کلمات
خود را به قدم های شعر برساند
از کدام سمت می وزید
تا طوفان
بر شاخه های درختان خواب پرندگان را بیدار کند
در خاکسپاری پاییز
درخت ها را خبر نکنید
وقتی باد نامِ خانوادگی برگ هاست!
شعر از: عابدین پاپی(آرام)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
شهریور 31, 1401
درود بر شما
🌹🌹🌹💐🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم