🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
به تدریج دانسته بودم
آن ابنیهای که پایم را در آن گذارده بودم
قناتی کهنه داشت
که زیر و بم ابنیه را پوسانده بود
آن شاهکار که مُنبتهای دَستان
روی گِلَش نقش کرده بود
به تاراج آبهای زلال میرفت .
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (12):