🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 طمع 2

(ثبت: 256802) اسفند 11, 1401 

 

طعمه ی خویشم و در رهگذر از کوچه ی دور
خسته از همهمه ی باد , در این محبس کور
مثل خاری که بیفتد به دل حلقه ی باد
چرخ پیچید و بیفکند مرا تا لب گور
سرم از دغدغه ی سود ندارد آرام
آب می بینم و دشتی پُر از آتش و هور
در همان لحظه که دل میل پریدن دارد
خواهشی موج زند , بال گشاید تا دور
نیست امید که دل سوخته ام از امیال
چه کنم , تا بکجا , چشم بدوزم چون مور

 

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

نظرها
  1. طارق خراسانی

    اسفند 11, 1401

    سلام دوست شاعرم

    عالی ست

    آفرین

    در پناه خدا 🌱👌👌👌👌👌👌🌱

    • مصطفی مروج همدانی

      اسفند 11, 1401

      سلام و سپاس از محضرتان
      از برکت راهنمائیها جنابعالی و دوستان بنده نواز میسر شده است
      ممنونم

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا