طارق خراسانی
بهمن 10, 1401

لای موهامان غزل گل ڪرده زیر شال عشق
ما به تصویر وَنِ ارشاد عادت ڪرده ایم

رقص گل را بر تن احساس باور ڪرده ایم
با دلی ڪه از نفس افتاد عادت ڪرده ایم

سلام و درود

غزل زیبایی ست
لذت برم

در پناه خدا 🌱👌👌👌👌👌👌🌱

پاسخ
جواد مهدی پور
بهمن 10, 1401

درود بر شما بانو مددی گرامی

زیبا ست

لذت بردم
💐🙏👏👏👏

پاسخ
س ن روشن
بهمن 10, 1401

باعرض درودواحترام،
معنا ومقصود وپیوستگی به قاعده دراین سروده پیداست.
سه نوع نقدداریم،نقددرون ،نقدبیرون،نقدترکیبی.دراین نمونه وزن برنقد
درون است که همزمان بازتابی ست برای نقدبیرون.یعنی یک رابطه ی
علت ومعلولی میان پدیده های درونی وبیرونی هست.به عبارت دیگر،
درونِ ماخنثی است چون بیرون دراختیارجادوگری شیاد یاصیادی حیلت
سازاست.درواقع هردوعاملِ درون وبیرون،یکدیگرراتشویق میکنندبه ماندن
درآنچه که به آن خوگرفته اند.اینجاست که کارسخت میشود،مثل این
که یک فیل رابخواهیم هُل بدهیم.
پیروزوپایدارباشید.

پاسخ
پروانه آجورلو
بهمن 10, 1401

درود مهربان بانو
قلمتان نویسا🌷

پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

خنده ی یار قشنگ است… بخندانیدش
اخم زیبنده ی او نیست… نرنجاندیش

بگذارید رها باشد و آشفته و باز
موی او را به دلِ باد بیافشانیدش

از عذاب و تَشَر و حشر نگویید مدام
از خدایی که کریم است نترسانیدش

بگذارید که بی واهمه شادی بکند
به شر و شور و تب و تاب برقصانیدش

هر زمان خسته شد از درد و گرفتاری و غم
سفت در گرمیِ آغوش بچسبانیدش

شانه ی امن و رفیق و پر پرواز شوید
هرکجا حرفِ قفس بود بپیچانیدش

عشقِ او را همه جا پیش همه داد زنید
هرکسی بُخل و حسد داشت، بسوزانیدش

عشق، نور است نه تاریکی و تردید و غبار
مثل خورشید بتابید و بتابانیدش

« حمیدرضا گلشن »

تازه ترین نقدها