می توان يک چشمه بود در کنارِ نخلها
مي توان مرهم نهاد بر تمامِ زخمها
می توان جاری نمود آبهایِ برکه ها
می توان آئينه بود در نگاهِ شيشه ها
می توان انفاق کرد در سکوتِ کوچه ها
می توان دستی کشيد بر غبارِ چهره ها
می توان حنانه شد از دلِ نيزارها
می توان گُل را گرفت از ميانِ خارها
می توان جاری شد و دجله ای را ساز کرد
می توان بر روی گُل شبنمی آغاز کرد
می توان يک صبح زود دفتری را باز کرد
می توان تا انتها بی صدا پرواز کرد

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

حمید گیوه چیان

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

مدیر سایت

حمید گیوه چیان

ولی اله بایبوردی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها