قاعدین ، خارج نشینان ، چشمتان کور است کور
لحظه های زندگیتان در دل گور است گور
تا به کی حق را به مسلخ برده و حد می زنید
تا کجا این مردمان را اینچنین سر می زنید
ای خیانت پیشگان تا کی دفاع از ظلم و جور
مى بريد فرمان شیطان را به دلشادى و شور
چشم‌ها را بر حقایق بسته و گم گشته اید
عمر خود را در فساد انداختيد سر گشته اید
واقعیتهای مظلومان چرا کتمان کنید
لازم است نامردی استکبار افشا کنید
حنجره هاتان بلندگوهای خفاشان شده
هر یکی در باتلاقی رفته و رسوا شده
رنگ های هرزگی مالیده اید بر جسمتان
روح هاتان خسته و نالان شده احوالتان
خود نمی دانید تا سر داخل گندابه اید
لحظه ای خود را بیابید تا به کی وامانده اید

خطاب به هموطنانی که در اسارت بیگانگان ، آب به آسیاب استکبار جهانی می ریزند
و از ظالم به نیکی یاد می کنند و از حقوق محرومان حرفی نمی زنند و افتخار دارند در قبال جیره ی اسارتى كه مى گيرند ، حقوق امتی را نادیده بگیرند و ادعای روشنفکری کنند.

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (1):

مدیر سایت

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

وقتی برایت می شود دنیا فقط یک فرد
بی او نمی دانی در این دنیا چه باید کرد

افسردگی بی طاقتی امثالِ این حالات
عاشق شدن صد عارضه همراهِ خود آورد

در غارِ تنهایی مرا امشب دمی دریاب
پژواکِ کوهستان پُرَست از ناله های درد

مانندِ ققنوس از دلِ خاکسترش برخیز
گاهی اگر شد آتشِ این عشقِ سوزان سرد

دیگر سراغ از بارِشِ باران نمی گیرد
دشتی که شُسته خاکِ او را گریهء یک مرد

« سجاد پورخدایار »

تازه ترین نقدها