منتظر تا به غروب
شايد از گوشی بي سيم بيايد فرمان
و لباسِ رزمی
که پُر از خار و خس است
و به تن پوشِ عزيزان پيداست
و قطارِ لحظاتی که بر خاکِ روان, می گذرد
و هجومِ گرما
نمکی برجگرِ تشنه ی ما, می ريزد

با خداحافظی از روز به شب می نگرم
همه در فکرِ نيايش جاری
و به لبها همه آوایِ حسينی لبريز
و خداحافظی از اين صحرا
در هوایِ مرداد , که زمين تفتيده
و نمکها همه بيرون شده از منفذ پوست
و لباسِ رزمی که دگر خاکی نيست
و نمک گُلزده بر صورت آن

رنگها مهتابی
همه ی قمقمه ها
تشنه بر خاکِ روان
و عروجی دائم
از زمينِ خونرنگ

آه ای آدمها
جای پامان به زمينها باقيست
ردِ پامان به زمانها جاريست
جای پامان به فراموشی ايام مباد
و مبادا اثرات همه ی اين ایثار
دفنِ خاشاک شود تا فردا

و مبادا
که در ذهنِ شکوفائی روز
شب پرستان بزنند
آتشی بر آثار

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

فریبا نوری

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):

مدیر سایت

فریبا نوری

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها