🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
من تشنه ترین قاصد ِ تکثیر ِ بهارم
من عاشق ِ پرواز ِ طربناک ِ هَزارم
حیرت زده ام وسعت ِگلخانه چرا شد
با اینهمه احساس ِ شکوفنده حصارم
درسینه ی من خلسه ی نابی ز شبابست
گل کرده جوانی به دلم برده قرارم
آئینه ی دل را ز غبارش بتکانید
تا سر نکشد عقده ی دیرینه کنارم
مشتاق ِ پریدن شده ام در دل ِ افلاک
باید بشود بال و پری دار و ندارم
چون غنچه طلا سرزگریبان شده بیرون
با رایحه اش سنبل و سو سن به چه کارم
طلعت خیاط پیشه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
بستن فرم