🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 قصه ناگفته

(ثبت: 259098) اردیبهشت 11, 1402 

” نا گفته ”

تو همان قصه یِ ناگفته یِ لب هایِ منی !
حالت بغضِ گلوگیر به شب هایِ منی !

آمدی خوابِ منِ ای دلبرِ شیرین گفتی !
بابِ دندانِ توام ! سهمِ رطب هایِ منی !

صاف و آیینه تر از هر که به معشوق توئی !
مستجابی به دعا نذرِ طلب هایِ منی !

وای بیدار شدم دستِ تو در دستِ که بود !
ای مُعبّر سببِ شکُّ و غضب هایِ منی !

دوستت دارم و آشفته یِ آرامِ توام !
میگزم لب به خدا حسرتِ لب هایِ منی !

سرخرو منگِ سرِ کوچه همان آواره
نقره داغت شده ام مُهرِ لقب های منی

روی دوشت همه جا می روم و می گویی
غرقِ در حیرتی و و ماتِ عجب هایِ منی !

زنده گردم به نفس هایِ سراسر روحت
تو همان قصه ی ناگفته ی لب های منی !

 

میثم علی یزدی رفسنجان

 

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

نظرها
  1. محمد رضا شرعی ( شبگرد )

    اردیبهشت 11, 1402

    شاعر گرانقدر
    زیبا بود
    لذت بردم
    سپاس

  2. طلعت خیاط پیشه

    اردیبهشت 11, 1402

    درود بر شما
    زیبا سروده اید
    🙏🌹🙏🌹🙏🌹🌿🍃

    • میثم علی یزدی

      اردیبهشت 13, 1402

      سلام بانو خیاط پیشه

      سپاسگزارم پاینده باشید 🙏

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا