🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 قوی سیاه تنها

(ثبت: 259288) اردیبهشت 16, 1402 

 

قوهای سپید زیبا و باوقار نشسته اند

و به زیبایی و وقار خویش تصرف کرده اند

دریاچه را و البته دل را

قوی سیاه تنها!

این جا، چه می کنی؟!

 

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)

 

 

نظرها 15 
  1. علی میلادی

    اردیبهشت 16, 1402

    سلام و عرض ادب 🌹
    بسیار زیبا 💐❤️

  2. طارق خراسانی

    اردیبهشت 16, 1402

    هماوازی سکوتش جاودان شد
    همان به دل از این دنیا بگیرم

    من آن قوی سیاهِ مانده بی دوست
    کنار برکه ای “شاید” بمیرم

    شاید. شایسته
    سلام
    لذت بردم

    در پناه خدا 🌱🌹👌👌👌👌👌👌🌹🌱

    • محمدعلی رضاپور

      اردیبهشت 16, 1402

      سلام و درود و ارادت
      زنده و سرزنده باشید در پناه خدا استاد گرانقدرم
      ❤️🍃🌹🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌹🍃🙏

  3. فاضله هاشمی

    اردیبهشت 16, 1402

    بسیار زیبا سرودید مهربان

  4. کیان نوبهار

    اردیبهشت 16, 1402

    خیلی زیبا سروده اید👏🌹❤

  5. رهگذر

    اردیبهشت 16, 1402

    سلام بر شما
    شعریتی در این متن ندیدم بنابراین نمیتوانم شعر پیشرو را درک معنا کنم🙏
    موفق باشید

    • محمدعلی رضاپور

      اردیبهشت 16, 1402

      سلام و درود و سپاس 🙏
      پیشنهاد می کنم دوباره بخوانید تا نکات جدیدی در آن کشف بفرمایید!
      موفق باشید!

    • محمدعلی رضاپور

      اردیبهشت 16, 1402

      “تصرف کردن” در عالم غیر شعر،
      با اسلحه است یا به شیوه ای دیگر‌‌‌؛ اما وقتی تصرف کردن، با نیروی زیبایی و وقار باشد، حتما استعاره ای در کار است و شعریتی و البته بنا به گواهی شما، این استعاره به قدری پنهان و لطیف بوده که به چشم تان نیامده و طبعا این گونه غیرمستقیم سرودن که حتی شعریت کار در خوانش نخست به چشم نیاید، هنر ادبی است و در این شعر پیشرو از گونه ی سروش به کار رفته است.
      همچنين با رعایت اقتصاد کلام و استفاده از حداقل لفظ لازم،
      “تصرف کردن”، برای “دل” هم به کار رفته‌‌‌؛ پس باز هم استعاره ای در کار است‌‌؛ چراکه تصرف کردن برای زمین یا پدیده ای بر آن مانند دریاچه، قابل کاربرد است‌‌‌‌؛ پس تصرف سرزمین دل هم بیانی استعاری است.
      افزون بر اینها کلیت این سروش در مفهوم کنایی و خیلی گسترده تر از روساخت آن قابل بررسی است و قوهای سپید و سیاه در این جا، ممکن است نماد باشند و و و.
      سپاس

      • شاعر رهگذر

        اردیبهشت 16, 1402

        درود مجدد
        شعریت، با یک استعاره خلق نمیشود
        و با بسیار آرایه ها نیز به کمال نمیرسد. که اگر اینچنین باشد ما در مکالمات و محاوره های روزانه خود هربار به شعریت میرسیم اما اینطور نیست.
        زبان، قواعد (استفاده بجا و درست از افعال یا پرهیز از تکرر افعال، حرف اضافه و ربط و…)
        تصویر، تخیل و خیلی صنایع دیگر باید رعایت شود تا شعریت به وجود بیاد حتی در شعر کوتاه.
        آنچه بنده دیدم و عرض کردم در باب شعریت بود و آنچه شما فرمودید صرفا در پیام رسانی و معنا رسانی میگنجد.

        • محمدعلی رضاپور

          اردیبهشت 16, 1402

          سلام و درود دوباره
          در توضیح بالا، فراتر از یک استعاره را ثابت کرده بودیم و قصد چانه زنی نداریم و شما بزرگوار، در رد نظر، صاحب اختیار هستید.
          کمین البته این سروده را بیش از پیام رسانی و
          معنا رسانی می بینم و اگر در گفتارهای روزانه، گاهی شاعرانه سخن می گوییم، دلیل بر شعر نبودن این سروده نیست و البته کوتاهی سروده و تنگی مجال را نیز باید در نظر گرفت.
          کاش نظر جدی تر خوانندگان گرامی را هم بدانیم!

  6. شیدا شهبازی

    اردیبهشت 16, 1402

    سلام و درودبسیار زیباست
    در پناه خدا

    • محمدعلی رضاپور

      اردیبهشت 16, 1402

      سلام و درود و سپاس

      خداوند،یار و نگهدارتان

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا