مخمس با تضمین غزلی زیبا از حضرت حافظ

آن گل‌اندام که آرامش شبنم با اوست
آن طبیبی که شفابخشی زمزم با اوست
آن‌‌که اخلاق نکو مونس و همدم با اوست

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرّم با اوست

گرچه لشگر شکنان پادشهانند ولی
گرچه سیمین بدنان پادشهانند ولی
گرچه شکّر‌شکنان پادشهانند ولی

گرچه شیرین دهنان پادشهانند ولی
او سلیمان زمانست که خاتم با اوست

صحبتش مست کند بیشتر از دختر تاک
بسته جان و دل شیدائی ما بر فتراک
زنده بی یمن قدومش نشود بستر خاک

روی خوبست و کمالِ هنر و دامنِ پاک
لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست

دلم از شوق وصال رخ او مجنونست
وصف یاقوت کبودش زبیان بیرونست
دل هر صید از آن دانه و دامش خونست

خال مشکین که بدان عارض گندم‌گونست
سرّ آن دانه که شد رهزنِ آدم با اوست

یارمن قصد خطر کرد خدارا یاران
دل من پر زشرر کرد خدارا یاران
خون من باز هدر کرد خدارا یاران

دلبرم عزم سفر کرد خدارا یاران
چکنم بادل مجروح که مرهم با اوست

دست من از غم او برسر و پایم در گل
گریه ام در نظرش هیچ ندارد حاصل
مشکلم زاده به هر روز برایم مشکل

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل
کشت مارا و دم عیسی مریم با اوست

شاعر خوش سخن و لعل شکر گفتارش
چه توان گفت از آن مرتبت پندارش
حُسن آن هردو نموده است حَسَن کردارش

حافظ از معتقدانست گرامی دارش
زآنکه بخشایش بس روح مکرّم با اوست