🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
وای!
من در فصل می لولم!
در جدایی
از این همه پیوند
دل می برم
به تیغ جبر
رگهای جنون می زنم
این دوریم
اما هرگز
شریان مهربانی را
نمی برد
اصلا
در رسالت رسیدن
هزار واهمه و ترس
و
شبیخون مرض
مرا
از رسیدنت
به میدان جذب بیرون نخواهد کرد
من
در موج موج آوازت
نواخته می شوم
چه چیزی
گرفتار سرگردانی بیقرار دوارم می کند؟
سرم گیج می رود
در مدار قهقهه ات که
مالاخودم می کرد
در لایعقل
دیدم
که من از آن توام فقط
فقط!
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (6):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):
خرداد 15, 1399
درود مهربان استاد
ممنونم از اشتراک گذاری
مانا باشید به مهر🙏💐
پاسخ
خرداد 15, 1399
چه چیزی
گرفتار سرگردانی بیقرار دوارم می کند؟
سرم گیج می رود
در مدار قهقهه ات که
مالاخودم می کرد
در لایعقل
دیدم
که من از آن توام فقط
فقط!
درودها استاد گرانقدر م
🌹👏🌹
پاسخ
خرداد 17, 1399
🌹🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم