منظر گلستان

بگو بـــه ساقی گــــــشا سرخُـــــــم کــه آمده موسم بهاران
لبالب از می نما تو ساغـــــر بــــــده به دُردی کشان دوران
بیــــا مغنی بـــــزن به تـــــاری کــه تا برد رنج وغم ز دلها
نوای عشرت نما تو آغــاز که جـمع رنـدان شود غزل خوان

دلا بـــیا تارویـــــــم به بوســتان به سیل ســروِ سهی خرامان
چه خوش بود منظر گلستان چه خوش بود سیل خیل مرغان
چمن چمن بین شدســت سرسبز دمن دمن بین شدســــت خرم
سمن سمن بین شدسـت غنچه گلان گلان بین شدسـت خندان

نگر تو قمری به نعره یکـــسو نگر تو تیهو به چهچه یکــسو
نگر به بلبــــل به شور وغلـــغل پرد زشــاخِ به شاخساران
زنگـــهت گــل زبوی ســــنبل شــــده معطر جهان سراسر
وزد نســـیم خوش بهاران وزد شمـــــیم خــــــوش گلستان

سحر ز دامــــان پاک نرگس به ســـــامره کرد طلوع آفتاب
چه با صفا سر زده به عــــــــالم امام بر حق به نیم شعبان
چه مه جمالی چه خوش خصالی چه با کمالی چه بی مثالی
فروغ زیبای ماه حـــــسنش نمود روشـــــــن زمین و آسمان

نهاد به عــــالم قـــــدم که مرحــــم نهد بـــه دلهای زار پرغم
کند منظم جهانِ بی نظــــــم ولــــی ذات خــــــــــــدای منان
به پشتِ ســـــر در نمازِ مولا مســـــیح اقامــــه کند نمازش
به پیش رو خضرِ غاشیه دار کـــــــند امامت نماز دوران

ستمگـــران را کند نــــگون سربگیرد او داد بیـــــــکسان را
دیگرنه بینــی به دهر هرگز نه جور ظالم نه جنگ عدوان
بیاید آخر به جای خود حــــق اثــــر ز باطل دیگر نه ماند
جهان بی عدل شود پر از عــــــدل کند حکومت ولی یزدان

دهد نشــــانیِ قبرِ زهـــــــرا به شیعیان فـــــــــگار مضطر
بگیرد آن گــــــاه ز دشمــنان انتقام هفتــــاد ودوشهیدان
سحر تو سامع بخوان دعــای فرج برای ظــــــــهورسرور
که تا نماید ز لطف و احسان قرین ظهورش خدای سبحان