🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۷/۲۰ |
| تعداد شعر: | 17 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۳۹۸/۰۸/۲۰ |
تو میآیی ومن دیگر نمی یابم نشانم را
چنانکه دست من گم میکند راه دهانم را
تو میایی ومرهم میشوی برزخم تبدارم
تو میآیی وساکت میکنی آتشفشانم را
تو میآیی و دریای دلم آرام می گیرد
به نازی تا برافرازی سپید بادبانم را
تومیآیی ومی بینی که درمهتاب اندامت
شهاب چشم من گم کرده راه آسمانم را
شبی آخرنسیمی میرساندعطرگیسویت
نسیمی که به یغما میسپارد دودمانم را
گمانم درطفولیت موذن خوانده درگوشم
بجای چار تکبیرش چهل بارت، اذانم را
بنازم برخدایی که چنان شهد لبت داده
که تا بیند چگونه میدهم پس امتحانم را
من آخریک شبی آرام درچشم تو میمیرم
شبی که پرکنددست قشنگت استکانم را
حسین دلجووو
شیراز…
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
