مشوئید سنگ قبرم را که آب بحر خالی شد
و رود از غصه های آب بخود پیچید و فانی شد
هزاران رهگذر در دشت قبرستان خطا کردند
که شستند سنگهای قبر و رود از آب عاری شد

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

حمید گیوه چیان

صدیقه پناهنده

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

اگر می شد تمام مرزها را حذف می کردم
عناوین غلام و کدخدا را حذف می کردم
تمام کودکان بی سرا را سقف می دادم
بساط غارت و جنگِ بقا را حذف می کردم
برای اینکه دنیامان ترازش صاف تر باشد
تناسب بندیِ شاه و گدا را حذف می کردم
برای پخش فریاد ِسکوت ِبی کسان ِجنگ
به قدر لحظه ای اندک، صدا را حذف می کردم
برای آن همه خونی که در خاورمیانه ریخت
اصول خط کشِ جغرافیا را حذف می کردم
فقط انسانیت را در جهان معیار می کردم
مقام و ثروت و پول و طلا را حذف می کردم
تلاش و باور و ایمان به خود را باب می کردم
امیدِ واهیِ دست قضا را حذف می کردم
اگر می شد به دنیا رنگ نو می دادم و شادی
سیاهی های دنیای شما را حذف می کردم
به‌این باور شما را می‌رساندم”هرکسی خوب است”
به این گونه تظاهر یا ریا را حذف می کردم
برای اینکه هرجا از خدا هی مایه نگذارید
میان مصلحت هاتان خدا را حذف می کردم
همین دنیا جواب خیر و شر را زود می دادم
عدالت در قیامت یا جزا را حذف می کردم
ادب، خوبی زبان اصلی بین الملل می شد
پلشتی و بدی و ناسزا را حذف می کردم
به هر کودک عدالت، عشق، خوبی یاد می دادم
حساب و حفظ تاریخ و هجا را حذف می کردم
سیاهان و سفیدان جهان را صلح می دادم
شبیه خانواده انزوا را حذف می کردم
اگر می شد به زن ها فرصت شاهانه می دادم
حدود جنسیت در هرکجا را حذف می کردم
اگر می شد قوانین شما را عکس می کردم
جهانِ در مسیر قهقرا را حذف می کردم

« حمیدرضا گلشن »

تازه ترین نقدها