🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
وقتی
هدیه ی آسمان
رنگ زمین می شود
غیظ غلیظ طبیعتست
که هزاران تبر خور د ه
دندانه بی شمار ارّه
فرو کرده در تنه ی تنهایی درخت
و چه سخت
بر می آشوبد
بر اهل زمین
که ریشه خودش را می زند
چقدر دستان در خت بریده
در سردی و سکوت بی نفس
و
تناوری ها شکسته
تا
سیل منتقم گشته
از انهمه زخم
و
اینچنینست
که دیوانه شده ست
ازین همه
خسران که بر وی رفته ست
و
وحشی گردیده
تا
الفبای حروف سبز را
بیاموزد به انسان
که چه بلایی
بر سر خود می آورد…
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
اردیبهشت 2, 1398
درودتان
احسنت شاعر جان
موفق و موید باشید انشاالله
👏👏👏👏👏
شادکام باشید
در پناه خدا
🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم