نوبت پیری

« نوبت پيري »

خدا را در غلط کاری ، نـشاید متهّم کردن
غلط در هر زمان کردن، نفوس آن زمان کردن
غلطکاری از این مردم ، بسی میبود و می کردن
غلطشان چونکه ظاهر شد، همه این نکته ردکردن
از اول در دغلکاری ، که هر کار دغل کردن
در اول با خدا بودن، در آخر خود دغل کردن
از اول آدم و حوا ، اطاعـت از خدا کردن
چو یک مدت بگردیدن، به کارخود غلط کردن
خدا را یاد ناوردن1، ره شیطان عمل کردن
سبب شد آن غلطکاری، زِ جنتشان برون کردن
نشان آدمی این نیست، که گر خود هرغلط کردن
به نام آن عمل کردن ، خدا را متهّم کردن
خدای ما زَبردستس2 ، که هر کاری بشر کردن
همه دانشوران نتوان، که مویی بیش و کم کردن
منم امروزه این بینم ، که مردم هر غلط کردن
غلط با فعل خود کردن و گوین این و آن کردن
اگر هر کس که هر کاری، که عنوانش بحق کردن
از اول تا دَم آخر ، همین عنوان عمل کردن
اگر هرکس که بشنیدن و گر هرکس که آن دیدن
بحق گر بود منظورش، نمی گفتن که بد کردن
علاج کار ما اینس ،که هر کاری زِ خود کردن
به هرجا در عمل کردن ، به حق باید نظرکردن
نه رسم و راه آن اینس، که کار از دست خود کردن
غلطهایش که واضح شد، شکایت زین و آن کردن
بدان زاهد3 نمی شاید، به حکم حق دغل کردن
وزآن پس پیش درگاهش، نشستن گریه سر کردن
به پیری لذتت بخشد گر ایام جوانی ، نظرکردن
به امر آن خدای خود و گر بتوان عمل کردن
پشیمان می شوند آنها که نوروز جوانی، فناکردن
به باد خودسری رفتن و گر یک کار بد کردن
همی بینم هوسهای جوانی را ، بسـا پیران
همان ایام در پیری ، بـخواهندش عمل کردن
حسن این هم غلط باشد، تو نوبت را رعایت کن
که اندر نوبت پیری ، جوانی کی توان کردن

٭٭٭
1- نیاوردن 2- بالا دست 3- آنكه دنیا را برای آخرت ترک کند
حسن مصطفایی دهنوی