و از قداره بندان ملخ خور من نترسیدم
ولی ,
از گفته ی دوستان ِ دشمن خو , می ترسم
تورم های زانوها و زخم روح ِ من هیچ است
ولی از حجم پول در اختلاسها سخت می ترسم

من از خشکی دشت و مزرعه هرگز نمی ترسم
من از انبوه ارزاق در دل ِ انبار می ترسم

من از انبوه برج و باغ و ویلاها نمی ترسم
ولی از سفره های خالی ایتام می ترسم

من از درد در دل ِ شبها نمی ترسم
ولی از درد های کودک محروم می ترسم

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

مدیر سایت

مصطفی مروج همدانی

جواد مهدی پور

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها