هُدهُدی هادی هدایت کن مرا

1

می فرستم پیک خود را کوی یار
تا امانت را رساند بر نگار

گر چه دور از یار بی او همنشین
یاد اویی را کنم دور از دیار

2

باب رحمت بارگاهی شد گشا
سمت درباری که سلطان دین رضا

ثامن الحجّت امامی اِنس و جن
هُدهُدی هادی هدایت کن مرا

3

با سلیمان منطق الطیری نما
با زبان هر مرغ ، اویی آشنا

با نگین انگشتری شد حکمران
گم نگین شد آن زمان را یادها

4

یاد اویی کن خدایی بین ما
بی ریا از او ، منی مایی نما

همچو عبدی صالحی در بین خلق
زندگی دارد گذر ایام را

5

در درون کشتی خدایش ناخدا
یاد آن دم کن گذر ایام را

نوح را یادی کنی ای جان من
از میان امواج دریایی رها

6

یاد آتش کن خلیلی را همان
در درون آتش ببینی بی گمان

آتشی بینی گلستان بر خلیل
یاد اویی کن که با اویی عیان

7

یاد یوسف کن چو دیدی چاه را
یاد اخوانی کنی حاسد دلا

یاد زندانی کنی چون یوسفی
بی گنه افتاده زندان گوشه ها

8

یاد یعقوبی کنی در کلبه ای
کلبه احزانی که دایم گریه ای

گر چه گریان ، گشت نابینا دلا
مژده ای بگرفت دور از ناله ای

9

یاد ایوبی کنی یونس دلا
هر دو را ما آزمونی با بلا

این یکی بیمار ، دردی ناعلاج
آن دگر در بطن ماهی بی شنا

10

یاد موسی کن درون قصری دلا
تربیت شد ، حُکم آمد ، ماجرا

با عصا دستی چه اعجازی نکرد
قوم را از دستِ فرعونی رها

11

یاد یحیی کن جدا از تن ،سری
یاد عیسی کن به پا داری همی

این یکی ببریده سر در تشت زر
آن دگر را ، ما نجاتی ،گر غمی

ولی اله بایبوردی

20 / 11 / 1398