تضمین از پس کوچه های شهر

مخمس
با تضمین از غزل خانم نسرین حسینی با دو مورد دخل و تصرف
پس کوچه های شهر
من نمیدانم در این سر مستی دریای عشق
در حریم خلوت و تنهایی شبهای عشق
رقص ماه و موج اندر ساحل زیبای عشق
(دلبریهای تو مستم کرده، یا بلوای عشق؟)
(نازشست هردو، پس لبریز کن مینای عشق)

مرغ عشق آمد دوباره در دل و جان جا گرفت
در دل دیوانه من اندک اندک پا گرفت
بیقرارم کرد و راحت از دل رسوا گرفت
(عشق در پس کوچه های شهر دستم را گرفت)
(شادمان کردی مرا در قله ی ماوای عشق)

نیستم دیوانه گر باشی کنارم عاقلم
بی وجودت راه دشوار است و پا اندر گلم
لحظه ای بی یاد روی تو دچار مشکلم
(پرتو حسن جمالت گشته فانوس دلم)
(چشمم از نور تو پر شد گوشم از آوای عشق)

تیر مژگان از کمان ابرو چو بر قلبم نشست
ناتوان گشتم قرار از قلب زارم رخت بست
رشته افکارم از این تیر عشق از هم گسست
(عطر رویت رونق بازار گل ها را شکست)
(هر مشامی را معطر کرده ای زیبای عشق)

سر به سودایت نهادم ای سر و سودای من
ای امید وآرزوی خوب فردا های من
ای که در شبهای تارم خواب من رویای من
(دل به دنیای تو دادم ای همه دنیای من)
(زندگی شد پر ترانه دلکش از آوای عشق)

قصه ای از آن هزار و یک قرارم را برید
حس و حال بی مثالی در دلم آمد پدید
از نوای نغمه هایت هوش من از سر پرید
(چشم هایم تا سحر یک لحظه آرامش ندید)
(در تو شد غرق ای هزار و یک شبِ رویای عشق)

خوردم اندر راه وصلت دلبرا خون جگر
طاقتم بر باد رفت و عمر من آمد بسر
سر نهادم بر بیابانها چو مجنون در بدر
(قاصدک پیغام عشقم را به “لیلایم” ببر)
(تا بداند دل سراپا “سوخت” در سودای عشق)

راز دل را فاش گویم لحظه ای هشیار باش
یک دم از رسوایی دل ، جان من غافل
مباش
کاش اسرار نهانی باز پنهان بود کاش
(رنگ و روی این تغزل رازها را کرد فاش)
(نیست نسرین را هراسی تا شود رسوای عشق)

قصد آن دارم بگردانم دل مسکین را
کوچه و “پس کوچه های شهر” عطر آگین را
سر دهم فریاد شعر و نغمه ی “نسرین” را
هر کسی باشد “یگانه” بر سرش سودای عشق
آفرین گوید بر این بانوی بی پروای عشق

امیر وحدتی یگانه