چای دبش

چای دبش
برقصانم قلم را تا کشد تصویر زیبا را
رباید از دو چشمان خمارت خواب و رویا را

در این اوضاع بی سامان کنم یک کار کارستان
که اندر حیرت اندازم تمام خلق دنیا را

“اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را”
بریزم دامنش یک مشت چای دبش و اعلا را

بجای خال هندویش گذارم نقطه ای لب سوز
از آن گرد و غبار چشمگیر چای کنیا را

چنان رنگش کنم حافظ بدل از اصل نشناسد
دگر بر وی نبخشاید سمرقند و بخارا را

سرش را شیره ای مالم بماند در حکایتها
که تا دیگر نیازارد دل وا مانده ما را

دهم در دست وی جامی ز چای دبش لاهیجان
که با کشتی دمی چرخانده ام یک دور دنیا را

چنان مستش کنم از عطر چای ناب قلابی
که از خاطر برد خواب خوش فردوس اعلا را

ز لطف کدخدا ریزم به جیب نور چشمی ها
تمام ارز ترجیح و دلار ناب نیما را

هزاران سال اگر شیطان نشیند گوشه ی دنجی
نباشد در توان، بازی کند این نقش عظمی را

همی گویم هنر در دست ایران است و ایرانی
از این تمثیل بر خیزد پیامی اهل معنا را

اگر قومی بپا خیزد که طرحی تازه در ریزد
به زیبایی بیامیزد به رنگی آب دریا را

ز حکمت گر ببندد روزنی را خالق رحمان
دری دیگر گشاید تا بدست آرد دل ما را

ز طوفان بلا روزی اگر دار و دکل گم شد
رساند کشتی باری پر از راز و معما را

#امیر_وحدتی_یگانه