کار نیکو

خود كفايي من از عادت فرزانگي است

حرص جويي همش از علت ديوانگي است

هر كه با حرص و طمع، رو به فزوني برود

بي خبر هست،كه كارش همه وارونگي است

خودكفا باش كه محتاج به مردم نـشوي

چون كه از خود بخوري،نان تو از خانگي است

هر كه با حرص و طمع، خانه اي آباد كند

خانه اش آباد نـشد ،روي به ويرانگي است

كار آماده و نيكـو بنمـا اي پسـرا

كار نيكو پسرا ، همت مردانگي است

فكر آزاد خودت ، كار بـفرما پسـرا

فكر نيكو ، همه جا ثروت آزادگي است

صافي و سادگي از بهر خودت عيب مدان

هر كجا كار نكو مي بُوَد از سادگي است

بي خبر مگذر از افكاري هر دشمن و دوست

بي خبر بودنِ از دوست زِ بيگانگي است

مرد افتاده طبيعت ، نـهراسد زِ خطر

راه بگذشته زِ هر كوه ، زِ افتادگي است

خانه ي عدل بنا كن ، نه تظلّم و ستم

ستم و ظلم خودش ، آفت هر خانگي است

آخرِ كار بشر هر چه بُوَد ، از خود اوست

رمز اين كار هم از حكمت يزدانگي است

فطرت ديو ، اگر فطرت آدم مي بود

كار ديوان نـتوان گفت:كه ديوانگي است

آدم اول زِ كه مي بود ، دَد و ديو زِ كيست

فطرت ديو و دَدس ، حالت ديوانگي است

فطرت ديوس و انسان، حسن اين هر دو كدام

جالبـس بهـر بشـر ، وَز ره فرزانگي است

٭٭٭