🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 کوه را باید به دوشِ عشق بُرد

(ثبت: 3194) بهمن 5, 1395 
کوه را باید به دوشِ عشق بُرد

 

کوه را باید به دوشِ عشق بُرد
باده را  باید به نوشِ عشق خورد

چرخ را باید مطیعِ خویش کرد
گر بزرگ است آن بباید دید خُرد

تا مگر آری به کف عرفان ناب
دل بباید دستِ دلداری سپرد

در چمن چون سرو باید زندگی
ورنه گل های چمن آخر فسُرد

چون خدا یار است، ای دل غم مخور
عاشق صادق به هر بازی ببُرد

دیده ام دندانِ خود از دست داد
آنکه دندانِ حریفِ خود، شُمُرد !!

هیچ کس طارق حریفِ عشق نیست
این سخن  بشنیدم از گُردانِ گُرد

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):