کوچکترین موجود،کرونا

پول امت را به امضای قرارداد باختید
هستی یک ملتی را در تنور انداختید
آینه کاری ، تجمل ، آنهمه اجلاسها
گردن رنجور محرومان طناب انداختید
اینهمه گشت و گذار در داخل و خارج چه سود؟
فاقد هر گونه حاصل شد ، کویرها ساختید
ژستهای پر هیاهو با نمایشهای زشت
سادگی را در زمان ما بخواب انداختید
ساخت و ساز عمارتها بروی تپه ها
کوخها را با هزاران سنگ بخاک انداختید
سفره های چرب مسولین و صاحب منصبان
آتش قهر خدا را در جهان انداختید
دستمزد کارگر در رادیکال و در فشار
آن نجومی دستمزدها را بکام انداختید
چند پست بودن مجال لفت و لیسی تازه شد
رفتن هر نخبه از کشور. عزایی ساختید
احتکار و ظلم بر محروم یک ترفند شد
ناتوانان را بدرد ناعلاج انداختید
جشنها و سورهاتان باغ تالاری شگفت
سطلهای مزبله انبوه نعمت ساختید
آن برنج و گوشت و مرغ و خوردنی ها دور ریز
سفره ی خالی محرومان فراهم ساختید
با گران کردن و قانونی بریدن رزق خلق
حمله ی کوچکترین موجود ، کرونا ساختید
نوش باد زجری که بر جان ضعیفان نوش شد
هر چه ما برداشتیم با دستهامان کاشتیم
پس کجاست ایمان قلبی در دل این سرزمین
از هزار مدحی که مداحان بجان انداختید
شعر و خواندن های بی مفهوم از مستان مست
آن حیا و غیرت و مردی بچاه انداختید
فقر از یک سو تجمعهای مال آن سو دگر
فاصله های زمین تا آسمان را ساختید
هیچ بارانی نمی بارد میان این شکاف
بس که بی مهری بجان مردمی انداختید
ظلمهای حاکمان پیش برچید آن اله
ظلم بر مظلوم و بر محروم روا می ساختید
ای هزار لعنت به سرتاپای هر ظالم و زور
عده ای را در حصار و فقر و رنج انداختید