مصطفی مروج همدانی
اردیبهشت 31, 1401

چو غنچه فروبسته ماندم ز درد
دراین بیشه پژمرد گلهای زرد
نبارید باران براین شوره زار
نه جوئی سرازیر در خاک و گرد
نه باغی دراین دشت دامن گشود
نه مرغی به آواز بر گل غنود
نه روحی به پرواز در اوج شد
نه جسمی ز شادی چون موج شد

پاسخ
فریبا نوری
اردیبهشت 31, 1401

درود جناب مروج همدانی گرانقدر
شعر زیبایی است در مصراع اول بیت دوم پیشنهاد می کنم به صورت نه بارید نوشته شود

چو غنچه فرو بسته ماندم ز درد
در این بیشه پژمرد گلهای زرد
نه بارید باران بر این شوره زار
نه جوئی سرازیر در خاک و گرد …

🌷

پاسخ
- مصطفى مروج همدانى
  خرداد 1, 1401
  
  ممنونم از بذل توجه شما گرانمهر
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها