🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
آرامش دل بود که در خلوت شب ها
چون ماه سماوی شده ام گوشه تنها
آرام ز الهام کنم ، یاد ، دمادم
با خلسه چه کاری کنمش ای مَه زیبا
تا کی شُمرم انجم شب را که تمامی
تا خواب رُباید دل من را ، به تمنّا
یک لحظه ببینم رخ زیبای هم اویی
یک عمر بنازم به رُخش جلوه به هر جا
دور از هوسی زنده به عشقی شده گویم
اقبال همین بوده و باشد به تو گویا
گر منزوی از خلق ز شهری و دیاری
در کُنج خرابات رها ، با دلِ بینا
از وسوسه ها اهرمنی ، والی ما نیز
چون ماه میان انجمن آرام چه غوغا
ولی اله بایبوردی
01 / 08 / 1398
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
آبان 25, 1398
زیبا بود همچون همیشه و آموزنده بود بی نهایت دلنشین و ارزنده …
البته بیت سوم بنظر ( رباید ) صحیح می باشد که احتمالا اشتباه تایپی اتفاق افتاده .
درو.د بر شما
پاسخ
آبان 25, 1398
سلام
استاد ارجمند جناب جلالی گرانمهر
ممنون از دیدگاه ارزشمندتان …
اصلاح شد
باز سپاس …
🌺🌺🌸🌺🌺🍃💐🍃
پاسخ
بستن فرم