🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
” منوّر کن به نورت خانه ام را”
نوازش کن گل کاشانه ام را
بیا تا غم که رفت از سینه بیرون
بخندانی دل دیوانه ام را
⚘⚘⚘
“نمانده هیچ شوری در دل من ”
شده خاموش شمع محفل من
بیا تا غصّه ها گردد فراموش
کنارم باش ، یار خوشگل من
⚘⚘⚘
غبار غم ز بس در آسمان است
پرستوی سعادت بی نشان است
هوا ابری که باشد مرغ خوشخوان
در این ماتمسرا بی خانمان است
⚘⚘⚘
” چه می شد زندگی افسانه می بود”
جهان سرشار از پروانه می بود
بجای خار و خس ای مهربان یار
گلی خوش عطر و بو در خانه می بود
⚘⚘⚘
” اگر دنیا پر از پروانه می بود”
گلی خوش عطر و بو در خانه می بود
به جای جغد شوم روی دیوار
کبوتر بچه روی شانه می بود 🌹
#مهدی_سیدحسینی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
آبان 20, 1402
درود …
دلنشین و روان👏👏👏💐💐💐
پاسخ
آبان 20, 1402
درود جناب حجت
سپاس از نظر لطفتون 🌹🌹
پاسخ
آبان 20, 1402
درودتان جناب آقای سیدحسینی عزیز
زیباودلنشین بود
موفق باشید.
🌺🌺🌺
پاسخ
آبان 20, 1402
سپاسگزارم جناب یغمایی
زنده باشید 🌹🌹
پاسخ
آبان 20, 1402
درود بر شما
بسیار زیبا
🌺🌺🌺
پاسخ
آبان 20, 1402
درود جناب جاوید
زنده باشید 🌹🌹
پاسخ
بستن فرم