🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
آواز می دهد
سرد
غمگین
فسرده
مرغ شب
کم سو
شرمگین
پنهان است پشت ابرها
خو گرفته به تنهایی
ماه دلمرده
استاده در کوچه انتظار
خموش
سر درخویش
پنجره تو را می پایم
سایه وار
نرم و آرام
بی صدا
می خزی سلول به سلول
خانه خویش را
میل آواز
هوس پرواز نداری
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (6):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):