هم اندیشی دیگری در هنر ، کارگاه هشتم

… ساعت ِ نوشتن است

من صدای ضمنی ِ تو را
از غریو ِ موج‌های گاه نیمه‌خیز –
گاه نیمه‌خواب
بارها و بارها شنیده‌ام

مثل ِ حسّ ِنسبی ِ ظرافت ِ زبان ِ مادری

در رساترین ِ واژه‌ها
در ورایِ .. سلسله مناظر ِ … پُر از
مرگ و زندگی؛ …

ساعت ِ نوشتن است …

– فریبا نوری (بخشی از شعر «نیمه‌خیز نیمه‌خواب»)

*******

دوستان ارجمند
سرزمین ما غنی از چندین زبان و گویش و لهجه است که به زیبایی با هم در تعامل هستند و به غنای ادبی یکدیگر کمک می‌کنند.
همایش روز جهانی زبان مادری در سایت شعر پاک برای بها دادن به ادبیات و فرهنگ کلیۀ زبان‌ها و گویش‌ها و لهجه‌هایی است که در کنار زبان فارسی در این سرزمین پهناور از نظر وسعت زبانی تکلم می‌شوند.
لذا از شاعران عزیز سایت شعر پاک دعوت می‌شود با سرودن و یا درج اشعار موجود خود به زبان‌ها و گویش‌های محلی در این همایش همدلانۀ زبانی جهت تحکیم ارتباط فرهنگی بین اقوام مختلف ساکن در این سرزمین شرکت کنند.

با درود بیکران

نکته: دوستان عزیز پس از ارسال اشعار به این صفحه، برای دسترسی آسانتر به شعرها و کدهایشان جهت شرکت در نظرسنجی، سایر پیامها به جز اشعار (از جمله همین دعوتنامه) به وضعیت عدم نمایش درخواهند آمد.

دوستان گرامی
با سلام و احترام
به اطلاع می‌رساند
تا کنون 10 شعر به این همایش ارسال شده لذا هنوز به حد نصاب 15 شرکت کننده (15 شعر) نرسیده ایم؛ و
آخرین مهلت ارسال شعر ساعت 24 فردا نهم اسفند ماه است و تمدید نخواهد شد.

با درود بیکران
🌷🌷🌷🌷🌷

دوستان ارجمند
با سلام
مهلت ارسال شعر به همایش زبان مادری به پایان رسید.
با توجه به این که تعداد اشعار ارسالی به حد نصاب 15 شعر نرسید؛ بخش نظر سنجی را نداریم.

اما به دلیل تقارن پایان این همایش با عید سعید مبعث و جهت قدردانی از حضور شرکت کنندگان : محمدعلی رضا پور (3 شعر طبری) سیاوش آزاد (1 شعر فارسی) محمد حسنی ( 1 شعر آذری)
محبوبۀ سرجوقیان ( 1 شعر فارسی) محمد عالمی ( 3 شعر فارسی) بهارۀ کیانی ( 1 شعر لری بختیاری)؛ یک شعر از هر شاعر یک روز انتشار ویژه خواهد داشت.

جناب میرحمزه هم به دلیل فوت مادر گرامیشان 20 روزی در سایت نبودند شعری به زبان طبری در این خصوص سروده بودند شعر ایشان نیز در صورت تمایل خودشان یک روز انتشار ویژه خواهد داشت.

در پایان لازم است از جناب موسی ظهوری آرام نیز به خاطر ارسال شعر ارمنی استاد کرمانشاهی سپاسگزاری کنم همچنین از خانم زهرا عالمی که میهمان این همایش بودند.

با درود بیکران
🌷🌷🌷🌷🌷

سلام و‌ درود
و عرض سپاس فراوان از محضر بانو فریبا نوری ارجمند
که با برگزاری بهنگام همایش زبان مادری و مدیریت شایسته کارگاه، نقش موثری در پاسداشت تنوع زبانی اقوام ایرانی از طریق ترغیب سرایش به زبانهای مادری و‌ همچنین افزایش آگاهی در مورد لزوم حفظ و تقویت زبان های قومی در کنار زبان رسمی کشور داشتند.
با کسب اجازه از بانو نوری، لینک این صفحه در بخش کارگاه نقد واقع در نوار منوی بالای صفحه اصلی سایت قرار خواهد گرفت. امید که خوانندگان گرامی مسلط به گویش ها و لهجه های بومی همچنان با ارسال اشعار خود این صفحه ارزشمند را همراهی نمایند.
ضمن تقدیر و تشکر از تمامی عزیزان شرکت کننده دعوت می شود در صورت تمایل به نشر ویژه اشعار انتخابی خود از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با مدیریت تماس حاصل فرمایند:
ایمیل،
panthea_askari@yahoo.com
تلگرام،
آیدی sherepaakadmin@
واتساپ،
شماره 008613241447162

با سپاس مجدد و عرض شادباش ایام فرخنده

🍃🌸🍃

اشعاری به زبان طبری (مازندرانی) همراه با ترجمه ی فارسی:

سروده ی نخست در قالب غزل

اِسپارِمِه تِه دَس، شِه دِلِه؛ دل، تِه وِسِّه بو (بوئِه)!

“نا” ناو عزیزِ نومِ گِرِه! بِل تِه وِسِّه بو!

مِن نِصفِه نیمِه داشتِمِه قلبی؛ ولی اِسا

بونِه تِه وَر گرامی و کامل؛ تِه وِسِّه بو!

تا آسمون، مِه چِشمِه، ;تِماشا هِدائی وُ

دریاچِشِ غریبه به ساحل، تِه وِسِّه بو!

پِل دارنِه این هِوا؛ دلِ اَوری هِوا رِه دور!

وِن(وِنِه) صافِ آسمون وُ، وِنِه پِل، تِه وِسِّه بو!

ترجمه: دلم را به دست تو می سپارم؛ دل برای تو باشد!

(ای جانم) به فدای نام عزیزت، “نه” نگو (به خواسته ام جواب منفی نده)بگذار دل برای تو باشد!

من نیمه قلبی داشتم؛ ولی حالاپیش تو گرامی و کامل می شود. دل برای تو باشد!

چشمم را تا آسمان، تماشا دادی و (چشمم را به تماشای آسمان جمال خودت کشاندی)
(این) دریاچِشمِ غریبه به ساحل(این دلِ دریاییِ بی توجه به ساحلِ برگشت از یاد تو)برای تو باشد!

هوا گرفته است؛(جانم به) فدای هوای ابریِ دل!

آسمان(هوای) صاف و آسمانِ گرفته ی دل، هر دو برای تو باشد!

سروده ی دوم در قالب مثنوی

چَنِّه تَنگِه مِه دِل؛ تِه وَر، چِه نیِم؟

اَنِّه چی غصِّه جا، به دَر، چِه نیِم؟

تِه پَلی، پاپِلی وِنِه بَیِّن

تَش دِکِت بَیِّن وُ، تِه وَر دَیِّن

هر کِجِه داوّی، اونجِه گلجارِه
تَش نَنیشتِه به دل که تِه یارِه

چَنِّه خاری! عجِب وِفا داری!

راسِّه که عاشقونِ دلداری

مِه دلِه بَیر وُ، بی قِراری هَدِه (بی قِراریَدِه)

هوشیاری بَوِر! خماری هَدِه!

مِه رِه وَرنی به آسمون، تا عشق

تَنگِ دل، وَنگ هِدا (وَنگِدا) اِسا: یا عشق!

ترجمه:

چقدر دلم تنگ است! چرا(به چه دلیلی/ دلیلی ندارد) به سوی تو نیایم؟

(به چه دلیلی/ دلیلی ندارد که) از این همه غصه به در نیایم

پیش تو، پروانه باید شد

(باید) افتاده در آتش شد و باز هم پیشت ماند

هرکجا باشی، آن جا گلزار است

آتش(آتش ظاهری) به دلی که یار توست، نمی نشیند(تلمیحی به ماجرای ابراهیم در آتش)

چقدر خوبی! عجیب وفاداری(وفای عجیبی داری)!

به راستی، دلدارِ عاشقانی

دلم را بگیر(ببَر/ مال خود کن) و بی قراری(ام) بده!

هوشیاری(ام) را ببَر؛ (و به جایش) خماری(ام) بده!

مرا به آسمان، تا عشق، می بری

دلِ تنگ اکنون بانگ زد(بانگ می زند): یا عشق!

سروده ی سوم، باز هم در قالب غزل

وارِش دِوارِه وارنِه. دل وَرنِه . شونِه دل

اَی بی قِرار بونِه، عَجِب زار بونِه دل!

چِشمون اِشانِه دل رِه که تا آسمون شیِه

یعنی گِمون نِدارنِنِه دیگه بَمونِه دل

رنگین کمون هِنیشتِه اِسا، وارِشِ کَشِه

خوانِه(خانِه) بیِه شِه خوشگِلِ شعرِه بَخونِه دل

دل، عاشقونه خونِّشِه سَر دِنِّه تا خدا

یعنی که شونِه تا به خدا، عاشقونه، دل.

ترجمه:
باران، دوباره می بارد (و) دل را می بَرَد (و) دل (از دست) می رود

باز دل، عجیب زار و بی قرار می شود

چشم ها، دل را که تا آسمان می رفت، تماشا می کردند

یعنی گمان نمی کنند که دیگر(از این پس)، دل (برای صاحب قبلی اش) بماند

رنگین کمان، حالا در آغوش باران، نِشسته است

دل می خواهد بیاید و شعر قشنگش را بخواند

دل، عاشقانه، خواندنش را آغاز می کند و صدایش را تا خدا می کشانَد

یعنی دل، عاشقانه می رود تا به خدا.

سلام زبان مادری و پدری من فارسی است می توانم آثارم به این زبان را بفرستم؟
در مورد نظرسنجی هم وقتی با سایر لهجه ها و گویش ها آشنا نیستیم چگونه قادر به انتخاب آثار برتر خواهیم بود؟

سلام اثر حقیر برای کارگاه شریفتان

باید گریست
بر آتشی
که خاکستر را می بوسد

درود🌹
و من نع دلیلین نن
بو صفالی سحر دع
کی یاقیش دا وریپ
آینامیام
پنجره نی آچیم
بو هاوادان، لذت آپاریم
*
و من به چه دلیلی
توی این صبح دل انگیز
که بارون هم زده
بَر نَخیزَم
پنجره رو باز کنم
از این هوا لذت ببرم
پ ن:
ترجمه زبان ترکی به فارسی کمی مشکل است
و گاها معادل فارسی شاید ندارد
مثلا:
آینامیام
برنَخیزم
نتونم بیدار شم و..
که من برنخیزم را گزیدم

سلام
جهت مشارکت در این طرح خوب و تجلیل ازاستاد نوبتی(پرتو) شاعر شهیر کرمانشاهی که اخیرا دعوت حق را لبیک گفتند شعری ارمنی ایشان را توسط تعدادی از خوانندگان هم خوانده شده تقدیم می دارم
آواره‌گه‌‌ی بیچاره‌گه‌ی بی خانمانم ئه‌رمه‌نی !

من همان آواره و بيچاره و بي خانمانم ارمني
مالد نیه‌زانم هاله کوو رووح و ره‌وانم ئه‌رمه‌نی !

خانه ات را نميدانم كجاست روح و روانم ارمني

ترسم وه گه‌ردم تا نه‌که‌ی بیوشی بچوو ده‌ر وا نه‌که‌ی

مي ترسم كه بامن تا نكني بگويي برو و در را وا نكني
ئمجا م دی دیوانه‌گه‌ی ئاگر وه گیانم ئه‌رمه‌نی

“آن وقت”است كه همان ديوانه ء آتش به جانم ارمني

ت به‌و موسلمانی بکه له‌ی گه‌وره مهمانی بکه

تو بيا مسلماني كن و اين گبر را مهماني كن
هه‌ر چی ک خوه‌د زانی بکه م ناتوانم ئه‌رمه‌نی !

هر طوري كه خودت ميداني كن كه من ناتوانم ارمني

بیخود ئرا ترسی خوه مم قورسه ده‌مم خاتر جه‌مم

بيخود چرا مي ترسي؟ خودم هستم ،دهنم قرصه ،قابل اطمينانم
مانگه شه‌وه‌ سایه‌ی خوه‌مه‌ها شان وه شانم ئه‌رمه‌نی !

شب مهتابيه و اين سايهء خودم است كه شانه به شلانه ام مي بيني(نترس)ارمني

نووش ئه‌وقره چشتی نیه ده ر وا که بارم که‌فتیه

اينقدر نگو كه چيزي نيست در را باز كن كه بارم اينجا افتاده
هه‌ر یه‌ی چکه‌ی نه‌زری بکه ته‌ر بوو زوانم ئه‌رمه‌نی !

فقط يك چكه نذر كن و زبانم را تر كن ارمني

ئه‌ر یه‌ی که‌سی له دژمنی پرسی یه له کووره سه‌نی

اگر كسي با نيت دشمني از من بپرسد كه شراب از كجا مي گيري
وه گیان هه‌ر چی کافره ئیوشم نیه زانم ئه‌رمه‌نی !

به جان هر چه كافرِ (قسم)!كه مي گويم نميدانم ارمني

پشتم له بار ده‌رد و خه‌م شکیا نیه‌زانم چوه بکه‌م

پشتم زير بار درد و غم شكسته است و نميدانم كه چكار كنم.
ده‌ردم یه‌سه له مال خوه‌م بی خانمانم ئه‌رمه‌نی !

دردم اين است كه از خانهء خود بي خانمانم (آواره ام)ارمني

رووژ و شه وم جوور یه‌که‌ ده‌ر وا که مایووسم نه‌که‌!

روز و شبم مثل هم است در باز كن و مايوسم نكن
ئاخه و ه ناشه‌ر تازه م جیال جوانم ئه‌رمه‌نی !

آخر من (بلابه دور) جال(جوان) و جوانم ارمني

ده‌ر واکه زیوتر « په‌رته‌وه‌» مهمانه‌گه‌ی ئاخر شه‌وه

در را باز كن زود؛ پرتو مهمان آخر شب است‌
یه‌ی شیشه له و به‌د مه‌سه‌وه پر که بزانم ئه‌رمه‌نی !

اين شيشه ها را به دستم بده و پر كن كه بدانم ارمني
آواره‌گه‌‌ی بیچاره‌گه‌ی بی خانمانم ئه‌رمه‌نی !

من همان آواره و بيچاره و بي خانمانم ارمني
مالد نیه‌زانم هاله کوو رووح و ره‌وانم ئه‌رمه‌نی !

خانه ات را نميدانم كجاست روح و روانم ارمني

ترسم وه گه‌ردم تا نه‌که‌ی بیوشی بچوو ده‌ر وا نه‌که‌ی

مي ترسم كه بامن تا نكني بگويي برو و در را وا نكني
ئمجا م دی دیوانه‌گه‌ی ئاگر وه گیانم ئه‌رمه‌نی

“آن وقت”است كه همان ديوانه ء آتش به جانم ارمني

ت به‌و موسلمانی بکه له‌ی گه‌وره مهمانی بکه

تو بيا مسلماني كن و اين گبر را مهماني كن
هه‌ر چی ک خوه‌د زانی بکه م ناتوانم ئه‌رمه‌نی !

هر طوري كه خودت ميداني كن كه من ناتوانم ارمني

بیخود ئرا ترسی خوه مم قورسه ده‌مم خاتر جه‌مم

بيخود چرا مي ترسي؟ خودم هستم ،دهنم قرصه ،قابل اطمينانم
مانگه شه‌وه‌ سایه‌ی خوه‌مه‌ها شان وه شانم ئه‌رمه‌نی !

شب مهتابيه و اين سايهء خودم است كه شانه به شلانه ام مي بيني(نترس)ارمني

نووش ئه‌وقره چشتی نیه ده ر وا که بارم که‌فتیه

اينقدر نگو كه چيزي نيست در را باز كن كه بارم اينجا افتاده
هه‌ر یه‌ی چکه‌ی نه‌زری بکه ته‌ر بوو زوانم ئه‌رمه‌نی !

فقط يك چكه نذر كن و زبانم را تر كن ارمني

ئه‌ر یه‌ی که‌سی له دژمنی پرسی یه له کووره سه‌نی

اگر كسي با نيت دشمني از من بپرسد كه شراب از كجا مي گيري
وه گیان هه‌ر چی کافره ئیوشم نیه زانم ئه‌رمه‌نی !

به جان هر چه كافرِ (قسم)!كه مي گويم نميدانم ارمني

پشتم له بار ده‌رد و خه‌م شکیا نیه‌زانم چوه بکه‌م

پشتم زير بار درد و غم شكسته است و نميدانم كه چكار كنم.
ده‌ردم یه‌سه له مال خوه‌م بی خانمانم ئه‌رمه‌نی !

دردم اين است كه از خانهء خود بي خانمانم (آواره ام)ارمني

رووژ و شه وم جوور یه‌که‌ ده‌ر وا که مایووسم نه‌که‌!

روز و شبم مثل هم است در باز كن و مايوسم نكن
ئاخه و ه ناشه‌ر تازه م جیال جوانم ئه‌رمه‌نی !

آخر من (بلابه دور) جال(جوان) و جوانم ارمني

ده‌ر واکه زیوتر « په‌رته‌وه‌» مهمانه‌گه‌ی ئاخر شه‌وه

در را باز كن زود؛ پرتو مهمان آخر شب است‌
یه‌ی شیشه له و به‌د مه‌سه‌وه پر که بزانم ئه‌رمه‌نی !

اين شيشه ها را به دستم بده و پر كن كه بدانم ارمني

سلام و عرض ادب بانو نوری عزیزم
شعرِ من به زبان محلی نیست فقط خواستم دوستان را همراهی کنم

طرح ابنیه بود
سازه‌هایِ چشمانش
که درگیر می‌کرد
نقش‌چین‌های سفالی را
با منبت‌هایِ دستانش

با ریشه اگر که خاک را پیوندی است
در برگ شناسنامه ام پسوندی است
گفتیم زبان بومی کوه بنان
نزدیک به آن گویش اسکاتلندی است

کوه بنان : شهری در استان کرمان (زادگاه شاعر)
قالب: رباعی* زبان: فارسی* شاعر: محمد عالمی

درودها و مهر ادب و ارادتم

من بومی آن زبان الکن بودم
آن خاک براده و من آهن بودم
با ریشه خود نداشت گویا پیوند
خاکی که شناسنامه اش من بودم

قالب: رباعی* زبان: فارسی* شاعر: محمد عالمی

کد ۴۰۰۱۲۹ (جهت شرکت در نظر سنجی این هفته)

روزگار نادِه تَشی مِن ریشه جونم
باد اِوید از جا دِرِردِه مِه بهونُم

تو که رَهدی ای بَوِه دی نیگِرُم لیز
دی بِهارِ جونِ مو وابیدِه پاییز

دَردِ تِهنایی بَوِه چی نِشتِ مارِه
هَر کِسی بِئوسِه نَبینِه تَهلِ خوارِه

بعدِ تو سی کی بِگوم شعر و بِخونُم
خوم کُنُم دُندالِتِه نیگَردِه زونُم

هونِه بی تو سَرد و سورِه تَش نِدارِه
بَعدِ خوت دی هیچ کسی دِل خَش نِدارِه

کاش ایمَندی تاکه سایَه‌ات مِن سَرُم بی
کاشکه دَستِت سَرپِناه آخَرُم بی

کاش ایبُردی کُرِت سی کَهخُدایی
کاشکه ایکِردی وَرِس رَختِ دُوایی

سَر مَزارِت تا وِه کِی هِی وا زَنُم زال
تا وه کِی هِی وا بِخونُم سی تو دُندال

تا وِه کِی وا قاوِ عَکساتِه بووسُم
مِن تَشِ دیریِ تو تا کِی بِسوسُم

قالب: غزل * زبان: لری بختیاری * شاعر: بهاره کیانی‌ قلعه‌ سردی

درود و مهر و احترامم نثارتان باد🌺

سومین اثر بنده که در قالب چامک هست تقدیمتان میشود :

بومی زبانی هستم
که الکن است
از ناگفته ها

قالب: چامک* زبان: فارسی* شاعر: محمد عالمی

درودها این هم شعر فولکلوری که از یکی از خویشاوندان بنده (عمه) تقدیمتان میشود

عزیز من پیامی رد بدَل کن

سرت بِل رو شونم، من رو بغل کن

ندارم من مرادی غیر این حرف

بیا یه دفه درحرفم عمل کن

#زهرا عالمی
بل : بگذار

درود بر شما
کار بسیار ارزشمندی انجام داده اید

زبان مادری من نائینی است.منشأ گویش نایینی از زبان‌های اوستایی و فارسی باستان است و در لهجه های مختلف آن می توانید ردپای زبان پهلوی را پیدا کنید. جزو زبانهای در حال انقراض است چرا که والدین نائینی تمایل دارند فرزندانشان به زبان فارسی صحبت کنند. یک نمونه شعر همراه با ترجمه تقدیم می کنم:

آخودا سلام سلام صَتّا سلام
آخودا وِل تا اُواجی چِن کلام
قربونی خلقت و کارُت آخودا
قربونی حکم ُ مرامُت آخودا
آدما چقد خُی هِم فرق دارِن
یه تیره پُر کار ُبعضی بی عارِن
یه پاره حسودُچشی شور دارن
یه پاره شی دست و دل واز سینه بی غرور دارن
یه پاره از پر خوری لُپ گُلی ین
یه پاره خُی سیلی گل ری لپ دارن
یه پاره از خوشی تنگی تِل دارن
یه پاره از وشکی دل تنگی دارن
یه پاره شِو چشو دیمو نه وَسن
یه پاره کیومبشی مَسه ولی عقل کَسِن
یه پاره خُی پارو پیل بالا گیرن
یه پاره یه تیکه نو را عِرضُشی جلو تارن
یه پاره مثلی کنیزی حاج باقر غُر غرو ون
وسکی اند و او ویزن مثلی جنابی سُم دارن
اگه مال دار بی واجن شو دز زایه
اگه نه واجن خولاف کار بیه گو پیل ندارن
آخودا دسُّم ایگیر قربونی تو
اگه دی زیمین همش گناه کارن
هر چقد گناه داری ایبخش تو دی ماهی عزیز
آدمایی دی زومون هر چی شی وا حرف برآرن
مروضا زیمینی بندیگی وَ بوس
بعدی دی اوشو کیه دِ گُرده ووس

شاعر: ناشناس
ترجمه:
خدایا سلام، سلام، صدتا سلام/ اجازه بده چند کلمه با تو بگویم

قربون خلقت و کار تو / قربون حکم و مرام تو

آدم ها چقدر با هم تفاوت دارند / عده ای پر کار و بعضی بی عار و دردند

بعضی حسود و چش شورند / بعضی قلبی صاف و دستی باز دارند

بعضی از پر خوری لپهاشون گل انداخته /بعضی با سیلی گل روی لپشان نشسته

بعضی از خوشی و پر خوری شکم درد دارند / بعضی از گرسنگی دل تنگند و نا خوشند

بعضی بد برخورد و عبوس اخمو هستند /بعضی کله های بزرگ ولی عقلی کوتاه دارند

عده ای پولشان از پارو بالا می رود /عده ای برا ی یک لقمه نان ابرویشان را کف دست گرفته اند

عده ای مانند کنیز حاج باقر غر و لند می کنند / از بس دوندگی می کنند گویی از نژاد سم دارانند

اگر مال داشته باشی می گویند دزد است /اگر نداشته باشی می گویند راه خلاف رفته که بی پول است

خدایا دستم را بگیر / اگر تمام زمینی ها گناهکارند

هرچقدر گناه دارم در این ماه عزیز ببخش /هر چند مردمان زمانه می خواهند حرف در بیا ورند

محمد رضا زمین را به بندگی خدا ببوس (سجده کن)/ بعد با دلی آرام برو خانه

شعری از شاعر معروف نایین
آقای محمد علی رزاقی:

اُوشُو رَدی کار شُو وَچَه جون گُه وبگاری نِنگوتَارَه
هِر کُی گُوکار نَدَارَه تو زندیِگی هُه ویچارَه
هر کی آبروش وَسَه هَرگز ویگارهَنا نیگه
هِر کی و یگار هَنیگه هِم تنبل و هم بیکاره
کار اوین چقدر جوهون مرَه از شِو تا سِحِل
خُو وچَشمُش نارسَهَ شِواَ تو اَریِ ریگاره
بورایی نیمن دینَه ویِسمنی ورکول ایگیره
گِندما اَری بیره آرت از تو اَر بر اوُتاره
شِعری نایینی جوهونو هرکی بیلد ُبو اُوُواجَه
دِل وَده ایوین گُه رزاقی چُو طُوری هِنگارَه

ترجمه:

ای پسرجان دنبال کسب کار برو که بیکاری مایه ننگ و عار است
هر کس آبرویش را دوست داشته باشد هرگز بیکار نمی نشیند
هر کس بیکار بنشیند هم تنبل می شود و هم بیکار می ماند
کارها را ببین چقدر ارزشمند است که آن مرد از سر شب تا سحر
در آسیاب «ریگاره» (آسیابی در محمدیه نایین) خواب به چشمش نمی رسد
برای نیم من دست مزد بار بیست منی بردوش می نهد
گندم ها را به آسیاب می آورد و آرد را از آسیاب بیرون برد
شعر نایینی را مشاهده کن که هرکس بلد باشد بگوید چقدر نیکو است
دل بده به رزاقی و ببین که رزاقی چطوری صحبت می کند

☺️💐🙏