آدم نماها

تا کی بايد اين عکسِ مات رو, روتوش کنيم ( بی هویتی )
صاحبِ اين عکس خيلی وقته مُرده ( آدم نماها )
وقتی زنده بود , خيلي ها دلشون نمی خو است نگاهش کنن ( ملائک )
حالا عکسِ ماتِشو , دائم روتوش می کنن ( عکاسها )
چين و چروک هایِ عميقِ صورتش , توجه بعضی ها رو جلب کرده ( آدمها )
و خيلي ها دنبال پُرکردن چروکها هستن تا خودشون رو , تو چهره ی مات ببينن (مقلدها )
قبل از سقوطِ ما , صاحب اين عکس مُرده بود ( آدم نماها )
وقتی ما سوت شديم تو مرداب (هبوط به دنيا )
رویِ سنگلاخها چادرِ انفرادی زديم ( منفعت طلبی )
شبا دزدکی می رفتيم تا از تو چادرِ همسايه , چراغِشو برداريم ( افزون طلبی )
تا راهشو نبينه و گُم بشه و ما بتونيم غذاشو برداريم و بخوريم (مال مردم خوری )
هی تو اين چادر و اون چادر سَرَک کشيد يم تا چادرِ خودمون رو آباد کنيم ( تکاثر طلبی )
ولی وقتی فصل خزان شد ( مرگ )
باد و بارونِ شديد, ترکها رو بُرد و ما عريان شديم ( مرده شور خونه )
حتی لباسهايی که از چادرِ بغلی برداشته بوديم از تن ما ريخت ( شب اول قبر )
درست مثل روزی که از بهشت رانده شديم ( هبوط )
عريان شديم و برگ درختها به دادمون رسيدن ( کفن )
اين دنيا برای خيلی ها خيلی وقته که تموم شده ( ایثارگران و شهدا )
اگر ادعای زنده بودن داريم بايد ازمردابش رد بشيم تا
به باغ و آب و آینه برسيم ( رستگاری )
و ا گر در اين مرداب قدم بزنيم , بوی مرداب می گيريم ( دنیا طلبی )
و هرگز نَفَس بهار رو نمی فهميم ( غفلت )
و عطرِ گلها رو حس نمی کنيم
و رنگِ گلستان رو نمی بينيم
و خطِ چمن رو نمی خونيم
و اگر در اين مرداب پايکوبی کنيم بيشتر فرو می ريم
حیات طیبه , چگونه زيستن در حجم باتلاقی دنياست
با احتياط قدم برداريم ,
تا ساحل راهی نمانده است ( حیات جاوید )