سپاس های خاموش که هرگز به او نگفتم و لبخند های محو قلبم ارمغان زندگی و خوشبختی بود او هرگز دلش نمی‌خواست نباشم و همیشه مرا به سوی بودنی بی پایان رهنمون میکرد آری بهای شادی و حال خوب هیچوقت پول نبوده است.

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (4):

مدیر سایت

فاضله هاشمی

جواد مهدی پور

سیدمحمدرضا لاهيجی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

این هلالی که تماشای رُخش زیبایَست
خَم ابرویِ نگاریست که بس شیدایَست

سَرو در باغ چو دیدم ، دلِ کوکو صفتم،
گفت:این قامت یارم چه قدَر رعنایَست

ساغر لاله بدیدم که پُر از شور و شَرَست
یادم آمد که لبِ یار چه مِی پیمایَست

گو به دریا تو مزن لاف به شیدایی خویش
چشم معشوقه ی من برتر از این دریایَست

نه عجب باغ اگر آراسته از سبزه و گل
چهره ی یار مرا بین که چه بزم آرایَست

هرکجا می نگرم، روی مَهَش جلوه گرست
این نظر لایق آن نیست که نابینایَست

عاشقی را دل من روز ازل یاد گرفت
مکنش سرزنش ای زاهد اگر رسوایَست

قاسم یوسفی «ذوالفنون»

تازه ترین نقدها