ثروت من قلب بزرگ من است آنگاه اندیشه هایم بزرگ میشوند و دیگر کوچک نیستم به اندازه ی انگشت دوم پای چپم که درد میکند باید بیشتر سختی بکشم تا آسانی را ببینم و چشم هایم را نبندم تا به نور خو بگیرند و خلقشان تغییر کند.

روزی موفقیت هایم را از صفر می‌شمارم تا رسیدن به یک راه زیادی نمانده است 5از ده بهتر است قدم هایم را میتوانم بردارم و بروم باعصایی که شبیه به اول اسمم است و من بیش از این رسم الخط نمیدانم و باید بیشتر بخوانم تا یاد بگیرم همه ی تلاش ها روزی نتیجه خواهند داد.

فاضله هاشمی بی فاصله

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (2):

مدیر سایت

فاضله هاشمی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

این منم، شاعرِ یک نسلِ پَلاسیده و زرد
حاصلِ واکنشِ “تجربه” با عنصرِ درد

فاتحِ زخمیِ یک جنگِ اَسَفبار و کثیف
وارثِ جمجمه ی مانده ی از صحنِ نبرد

کودکی گمشده در کوچه ی امیالِ بعید
نوجوانی که پس از مرگِ “جوانی”، شده مرد

دلقکی ملعبه ی دستِ سیاست زدگان
مهره ای در وسطِ صفحه ی یک تخته ی نرد

خیره ام از پسِ یک پنجره بر جبرِ سفر
شاهدِ رفتنِ مغزی که شد از جامعه طرد

مثلِ دریا شده این محبسِ تنگِ خفقان
بسکه خون می چکد از دیده ی هر فرد به فرد

رد شد آب از سر و دیگر خفه شد فکرِ عقیم
روی اندیشه ام اینک نه غبار است و نه گَرد

نسلِ من سوخت ولی در دلِ خاکسترِ آن
آتشی هست که هرگز نشود ساکت و سرد

« حمید گیوه چیان »

تازه ترین نقدها