🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
درخت خشک صد ساله
نماد زخمی دیروز
نشسته بر سر راهم
مثه تندیس پند آموز
دلم با دیدنش گرمه
که از برگاش نشون دارم
تموم خاطراتم رو
من از تاثیر اون دارم
درخت یادگاری ها
تو قلب بچه ها تک شد
به روی جسم خشکیدش
علامت های ما حک شد
کنار آب آبادی
به حال خستگیمون سوخت
شبا چشمای سبزش رو
به ناکامی ما می دوخت
*
چقد دلگیره آبادی
چقد زخمیه قلبامون
کجا رفتند گنجشکا
از این رویای بی بارون
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):