آری اینچنین است برادر 2

پشت این مغازه ها
كوچه های گليِ همسايه هاست
اونا كه تو خونشون
سفره های خالي از خوردنيهاست

شبا روی پشتِ بوم
یه بَغَل ستاره چنبرميزنه
لابه لای ساقه ی درختاشون
دسته ی پونه و گُل سر ميزنه

روزا توی اين كوچه
ديگ آش نذری بر پا مي كنن
هر چي كه خونه دارن
نذر بي بي دو عالم مي كنن

درس و مشق بچه ها
رو ورق پاره ی دفتر شماست
اگه خودكار و مدادی هم با شه
مونده ی مداد و خودكار شماست
به جای اُدكلن و اسپره ها
عطرای قمصر كاشون مي زنن
با يه شيشه عطرِ مشتي تو كوچه
طبقای گُل رو هم پل مي زنن

غذای خوب اونا تو هفته ها
هفته ای يه بار پلو بدون گوشت
تمامِ هفت شب و روزِ اين كوچه
آش جو با پتله ی بدون گوشت

وصله ی جوراب اهلِ اين كوچه
تا دلت بخواد چقدر جورواجوره
لباسای دست دوّم تو خونه
توی درگاهي چقدر فراونه

به جای لباسای اتوزده
لباسای دست دوم مي خرن
واسه ی شبهای عيد بچه ها
پاكنويس مشقارو خط مي زنن

موز و نارگيلو فقط
تو كتابها مي بينن
شكل ميوه ها روتو
خواباشون مي كشيدن

مادرا مي گن روله
شبا وقتي توی خواب
دستاتو به آسمون بلند كني
خوشه های ميوه ها رو مي چيني

به جای جا كتابي تو خونه ها
جعبه ی ميوه شده جای كتا ب
به جای تختايی خوابِ پولدارا
زيلوهای پارشون تختايی خو اب

لابه لای چلوارو متقا لا شون
نفتالين ها يادگارِ بوقچه هاست
رنگِ غُنچه رويی طرحِ قا ليا
يادگارِ خونِ دستِ دختراست

به جای لباسِ ترمه توی جشن
مادرا متقال و چلوار مي دوزن
تا ميونِ خونه های گرمشون
با لباسِ مالِ مردم نميرن

وقتي بارون مي باره
صدای نغمه یِ بارون دوباره
من و ياد بچگي هام مي ياره
يادِ سقفای سوراخِ خونه ها
يادِ تشتهای پُرازآب مي ياره

شبِ عيد ا تو كوچه
لباسای گُنده ی باباهارو
به تن بچه ها كوچيك مي كنن
چادرِ مادر بزرگِ بچه رو
برای دخترا پيرهن مي كنن

وقتي جنگ شروع مي شه
پا برهنه ها به ميدون ميزنن
واسه اينكه شب نياد سراغشون
چلچراغای پراز نور مي زنن

توی جاده هاي دور
كارگرا زمين ها رو بيل مي زنن
با لباسِ پارشون
خاكِ جاده ها رو خاك ريز مي زنن

بچه های كوچه های فقرا
با نگاهِ خستشون ميگن خدا
ميشه ما هم مثل اين ماشين دارا
راه بيفتيم و بريم به ويلاها ؟
پارك كنيم و بادبزن رو برداريم
كباب و گوجه رو ما باد بزنيم ؟
زيرِ سايه سارا بازی بكنيم
لبِ رودا خونه سازی بكنيم ؟
تا مامان از دور با ميوه ها ميا د
آبِ درياچه رو پارو بزنيم ؟