امیری حسین

تا
منزل خورشید
تو
ستاره ی سرخ شباهنگی
اصیل دلیل راه
و
سمت و سوی هدایتی
تو
خون خدایی وکعبه ی اجابتی ،ثارالله
هاجر در بیابان
از تودرس زمزم زمزمه می کرد
اسماعیل زیر تیغ قربان می رفت
هر شق القمر از نگاه تو شفق می گشت
اصلا
هرکه در حصن حصین لااله الا الله
می زد
مردانه و فستقم و پابرجا
از توبوداز روز ازل
کمر بنام تو می بست…
تو جاری زلال شطّ شریانهای ولایتی
هزار دم منصور از تو نقش می بست
ولایتت در رگ رگ بودن جاریست
به هربیابان و بیراهه و هر غربتی
تو
نگاه و جویباران عنایتی
سفینه النجات و مصباح هدایتی
ویژه ی این عبارت و اشارتی
ید بیضا برای تو کمست
تو تفسیرسرخ فستقم
گلگونترین تلاوتی
سر پنجه پُر توان وپَرتوان آفتابی
توعاشورای عشقی به زیادتی
در دل کل کاینات درخشانی‌
طنین ونقش بشارت ولایتی
لم یستقم دین محمد الا به قتلی
فقط تویی
تاب و تابلوی رخشان خونی به پایمردی و جسارتی
سرخی سماوات از آن و آل توبوداز روز نخست
تو خدای خوبی و خیل خوبان
خراسان معرفتی
و
تو جان جهانی
کشته به شمشیر عشق
تاج
لاله زاران داغدار اردیبهشت
تابانترین صبح سرخ صادقی به سرنوشت
تو عمو د و عمادزمین و زمانی
توامان همه ی لطف و امانی
دو دم از تو بر می خیزد
در قبضه ی به مشت
تو شکوه بلندرایت خونی
به بیغوله های ستم و صحرای مجنونی
روز ازطلوع تو نفس می کشد
تو ولی تمامت ازمنه و عصری
زندگی برنگ تو جاری می شود
در ره شرف
تو باز بلندبینایی منی
بر هرچه هست، آفتابی از بال بلندت بودن می زنی
آزادگی به تو فقط
با مسما می شود
تو پسر ابوالعحایب
زاده ی کوثر عشقی
تو متن حبل الله متینی
آیات سرادق یقینی
فقط تو بهترین شراب اربعینی
و
همه این گفت
جز قید برای تونیست
نگنجی در لفظ و گفت وهر شنیدنی
هر واژه پیش تو کوتاست
تعظیم کرده رفته در خمیدنی
به ذکر بلندت در وصفت
هر چه زبان و قلم ابتر و درالکنی
تورا باچی می توان مقایسه کرد؟
ماه یا آفتاب ویا شکوه جهانگیری دیدنی
و یا
هر کوهستان بلند
دریا کمست ، اقیانو س هم
فقط امیری حسین ، نعم الامیری
می توانم بگفت
صورتی از لااله الا الله ست این یقین
هیچ چیز شبیه تونیست
تو تمامت هستی و خلوصی
خاص و زبده ی راست و درست
اصلا
اوج و آمال زیستنی نامده به گفت