اه از دنیا

کدام ترازو 

کدام عدالت 

چه ارزشی دارد آخر هستی 

وقتی تحفه ای بیش نیستی 

وقتی که رودها به خون آغشته اند آخر زندگی مفهومش چیست 

چرا اشک از چشم مادران برچیده نمی شود 

چرا پدران رنج می کشند 

عرق میریزند 

چرا سالهاست سر خم کرده اند تا سر بلند باشیم 

چرا شکمهایی تا خر خره سیر دستهایی محتاج 

از نداری به حراج گذاشتند 

فروختند ناموس و شرفشان را 

دنیا چه ارزشی دارد آخر 

وقتی عشقی در کار نیست دیگر 

مهری نیست 

بی رحم اند همه 

چهار سوی دنیا جنگ است 

برده داری هنوزم هست 

هنوزم ظلم پا بر جاست 

نه اسلامی مانده 

نه صلیب پرستانی و نه هیچ یک دین ابراهیمی 

پول پرستی و بی خدایی هست دیگر 

دیکتاتورها خدایان زمین اند 

فراماسونها هستند که برنامه میریزند 

خلفا بر انگیخته و خون میریزند 

اینجا تروریزم است که قد علم میکند 

غارت گرانند که میخورند و میبرند همیشه همه جا رعیت است که به خاک و خون کشیده می شوند 

اینجا سالهاست سر به تن نیست 

کله های بریده رو سینه است 

بر کوها پرچم هایی که افراشتیم نیست دیگر 

پرچم های ناشناس در اهتزاز است 

علف حرز دنیا را گرفت 

جنگلها در آتش سوخت 

خاکستر شد 

کلها پژمردند 

گندم زاران را میم گذاری کردند 

ظاغه های مهمات را تلنبار کردند از باروت 

سیلو ها ته کشیده ریخت 

سومالی را قربانی افکارشان کردند 

دمیست دیگر چشمانم خواب ندارد هراس دارم 

میترسم از فردا 

خسته ام از دنیا 

چندشم میشود از خودم 

از مترسکهایی که نزاره می کنند 

درونم میسوزد از آنهایی که لب دوخته اند 

دم نمیزنند 

کر و لالانی که نسل به نسل می آیند و می روند 

وجدانهایی که خوفته اند 

به جوش نمی آیند