🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۵/۰۶/۰۵ |
| تعداد شعر: | 44 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۴/۰۱ |
رُژ می زنم
سپیدی لب هایم را
کبودی پلک هایم را
رُژمی زنم
گونه هایم را
رَدِّ پای نبضی کوچک در عمق وجودم
برف گونه هایم را
گِل آلود کرده است
وِیارم باران است!
ترانه ی “بوی باران” را بگذار!
هاااا می کنم روی شیشه ها
تا خاطره ی باران را زنده کنم
نه…………،
نمی شود!!!!
دستانم را روی شیشه ها می کِشم
ردِّپای انگشتانم
قاب نگاهم را
مِه آلود می کند
حالا من…تو…جاده های مِه گرفته
و حرفی که برای گفتن نیست!
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (12):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
درود بر شما و سپاسگذارم.فراخ دید شما بسیار قالب احترام است و بسیار شیوا واکاوی
در در فراسوها
درود فارغ از نظر نیچه که گاه زن را مکرم و گاه مجرم یاد میکند ،
