ای بی خبر از محنت روز افزونم

درود جناب خراسانی گرانقدرشعر بسیار ساده و روان در حال نمایش دادن حال یک عاشق است که جفا و دوری دیده است،و نیاز چندانی به لطف قلم توانای شما به آن نیست که برسی پنهان واژه ای و مفهومی و یا حتی تکنیک های نگارشی شود،اما زمینه را باز کرد تا بی اجازه ی شما پیشنهاد کنم اگر چه تقریبا در تمام تاریخ منشا عشق را در قلب و روح دیده ایم و منطق را مغز،اما یک بار با برسی چند واژه که ذکر میکنم خدمت حضرات به تاملی نوین بنشینیم و فکر میکنم در هر سن و بر هر مسلکی باشیم دانستن و تامل به پوچی غیر قابل انکار زندگی ،معنایی حداقل برای خود فریبی و حداکثر برای حال خوب در زیستن از زیستن میدهد.اما واژه ها:اکسی توسین دوپامین استروژن تستسترون هیپوتالاموس آمفتامین ادرنالین بنده فکر میکنم نقش مغز باید کمی مورد ویدئو چک قرار بگیردو البته دوران وصال و فراق را کمی جداسازی کنیم و ببینیم در نهایت عشق از وصال شروع و به فراق ختم میشود.باتشکر از حوصله ی شما و البته این مسئله را پای ماتریالیسم نگذاریم شاید بهتر باشد چون به هر حال حداقل ما شعرا بجز جسم و ماده به احساس که عنصر اصلی هنر است،معتقدیم

درود و دستمریزاد بر استاد طارق خراسانی بزرگوار👏👏👏👏🌺🌺🌺

درود استاد خراسانی گرانمهر
دمتان گرم و قلمتان ماندگار
بمانید و بتابید
شاد و سلامت باشید❤️❤️❤️💐💐💐