بوف کور

درود بر شما
شعر جالبی بود…
قلم و وجودتان پایدار بزرگوار👏👏👏🌺🌺🌺

سلام و عرض ادب
شعرتان را در آن سایت خواندم اما آنجا امکان نظردهی ندارم. و البته حرفی هم برای گفتن نیست. شاعری که جایگاه قلم خود را می شناسد جز انتقال احساسات که مثلا آری شعر زیبایی بود و لذت بردیم و دردی مشترک بود که فریاد کشیدیم. اما از این حیث گذشته اگر بخواهم اجمالا در خصوص قلمتان بنویسم و اشاره ای هم داشته باشم برای مخاطب، به این نکته اشاره می کنم که اشعارتان در بطن زندگی گفته می شود و این اتفاق خیلی خوبی است چون برای مخاطب ملموس است. ملموس است از این جهت که همه ی ما پای گاز در حال آشپزی ایستاده ایم چه مرد چه زن و چه بسا مرد مجرد و مردی که زنش در خانه نیست به هر علتی، و این تجربه ای است که همه ما تجربه کرده ایم. در تنهایی به جای اینکه از تنهایی سخن بگویم توصیف می کنیم پدیده های تنهایی را مثلا همین وادی فکر و خیال که در تنهایی به سر انسان می زند و فکرش به همه تجربیات تلخ و شیرین گذشته و نگرانی از آینده پر می کشد و در این اثنا اجاقی هم که روشن مانده است غفلت می شود و غذا هم یا می سوزد یا سر می رود. این می شود توصیف پدیده هایی که روایت دردهای مشترک و تجربیات مشترک است و همان اتفاق خوبی است که شعر سپید امروز به آن نیاز دارد و اما نکات دیگری هم هست که دوست داشتم به آن هم اشاره ای بکنم اما عجالتا به همین اندازه بسنده می کنم. تابنده باشید به مهر و قلمتان تابان