بگذار بخوابم

بگذار بخوابم

خواب , پایان زمان است
هرچند در چرخش باشد
و کیلومترها , تکرار شوند

بگذار بخوابم

تحملی لبریزم
آنگاه که حقیقت را
به مسلخ می برند
و هلهله ها ,
از حلقوم ظالم
در فضای جهالت می پیچد

بگذار بخوابم

چشمهایم , پُر از ظلمت است
آنگاه که روشنی
به چاه درد , حلقه آویز می شود
و گلوی عدالت , بریده
و چشمهای بخیل , مشک را می درد
و تیغ را ,
بگردن ِ بُت ِنفس , می آویزد

بگذار بخوابم

آنگاه که حلقه های زنجیر
بر دست و پای راست قامتان , بوسه می زند
و آزادگی را ,
به اسارت فرعون , هدیه می برند

بگذار بخوابم

آنگاه که فرسنگها بیراهه و سنگلاخ
مسیر پرواز خونین بالان می شود
و شلاقها ,
بر گُرده ی تهاجم زدگان , خط ستم می کشد
و صورت طراوت ,
با چنگال خبائث , زخمی می شود

بگذار بخوابم

پنجره ی تفهیم بسته است
و اکسیژن آگاهی ,
در ازدهام اوهام , محو شده است
و اکنون جهل ِفراگیر , همه ی واجبات را ,
به تمسخر گرفته است

بگذار بخوابم

بی محتوایی و افزون طلبی ,
در صف اول , جلوه گری می کنند
و آنقدر شاخه ها پراکنده و همه گیرند
که نمی توان ,
فساد ریشه ها را دریافت

بگذار بخوابم

رنگهای تصنعی ,
دید حقیقی را کور کرده اند
و تاریکی ,
تنها رنگ واقعی ست
اکنون ,
بستن پلکهایم مرا ,
به حقیقت جاری کشانده است
امروز دیدن , از ندیدن , بدتر است
برای من , امروز شب است
کاش حقیقت , اینگونه تکه تکه نمی شد
تا سوگوارش باشم
دوباره باید ,
چاه درد را , حفر کنم
تا ,
بیگانه ها , ناله ام را نشنوند